با جوانيتا ويلسن در پانزدهمین جشنواره فیلم «شب‌های سیاه» استونی آشنا شدم. او داور بخش بینالملل بود و من رئیس هیات داوران بخش فیلم‌های آسیایی. برخوردمان در روزهای نخست در حد یک سرتکان دادن سرمیز غذا بود؛ چون گروه آنها پیکج دیگری برای داوری داشتند و زیاد در زمان فیلم دیدن همراه نبودیم و او هم زیاد اهل معاشرت نبود.
