رئیس حوزه هنری در آیین اختتامیه جشنواره دینی «رویش» تاکید کرد هنرمند دینی با توجه به باورهایش چشم‌اندازی وسیع دارد.
به گزارش «پایگاه خبری فیلم کوتاه» محسن مومنی شریف رئیس حوزه هنری در آیین اختتامیه هشتمین جشنواره فیلم کوتاه دینی «رویش» درباره ویژگی های شاهنامه فردوسی سخن گفت: بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله جشنواره رویش  مدام در رشد است و روز به روز به اهداف خویش و كمال خودش نزدیك تر می شود. این جشنواره با فاصله گرفتن از تعریف هنر مسیحی رایج، در بیان موضوعات به گستره ای دست یافته است كه نشان می دهد حوزه دین و قلمرو فعالیت در این حوزه بسیار فراگیر است.
واقعیت این است كه اگر از دید جهان بینی الهی به هستی نگاه كنیم چشم انداز ما بسیار وسیعتر از چشم انداز آن كسی است كه نگاهش به جهان مادی و وابسته حواس مادی است. هنرمندی كه از جهان بینی اسلامی می نگرد می تواند به مرزهای شگفت آوری برسد كه به اعجاز می ماند.
دریغم می آید در مشهد و سرزمین توس از هنرمندی كه اسوه ای شایسته برای هنرمند دین باور در همه روزگاران است، نام نبرم. ادیبی كه با سیر در بحر ولایت علی ابن ابیطالب (علیه السلام) و در بستر معارف اسلامی و با الهام از آیات قران كریم به مرزهایی شگفت دست یافت. اگر كسی در دینی بودن شاهنامه تردید داشته باشد، قطعا یا شاهنامه را نفهمیده است و یا با نهج البلاغه بیگانه است. اگر دیباچه این كتاب شریف هم نبود ما به راحتی با عقاید دینی و شیعی این شاعر آشنا می شدیم.
این نشان می دهد وقتی هنرمند ما در فضای معارف دینی رشد می كند اگر در باره پیش از اسلام هم صحبت كند اثر او متأثر از جهان بینی اش است.
ما هم در هویت ملی مان بسیار وامدار فردوسی هستیم. اثر او در شناخت هویت مردم ایران از چنان جایگاهی برخوردار است كه محققان معتقدند بدون تعمق در شاهنامه هر شناختی از این ملت ناقص است. محقق بزرگ و نام آشنا مرحوم محیط طباطبایی می گوید: فردوسی به تمامی كلمه، شاعر ملی ماست. آمال ما، افكار ما، دین و مذهب ما، زبان ما و بیان ما، همه از شاهنامه نیرو می گیرد.اركان اسلام و اجزاء هویت ایرانی چنان در هم آمیخته اند كه جدایی آنها ناممكن  است. لذا  حكیم توس با شناخت این مهم در سرتاسر شاهنامه به تبیین و تصویر سازی این حقیقت پرداخته است.
عبرت آموزی و توجه به مبدا و معاد از عناصر اساسی هنر اسلامی است كه ملهم از قرآن كریم است.روش فردوسی در روایت مانند آیات قرآن كریم است. تنها داستان سرایی نمی كند بلكه در فراز و فرود داستان هایش مخاطب را متوجه سنن الهی حاكم بر طبیعت و عبرتهای تاریخ می‌كند:جهان سر به سر حكمت و عبرت است چرا بهر من زو، همه غفلت است؟
او به مرگ آگاهی و ادامه زندگی در سرای دیگر نیز توجه ویژه دارد. فردوسی جدایی دین از سیاست را رد می كند و به سنت همبستگی دین و سیاست در اندیشه ایرانی می پردازد. او در وصایای اردشیر بابكان به عنوان چهره خردمند شاهنامه، می آورد:
چو بر دین كند شهریار آفرین برادر شود شهریاری و دین نه بی تخت شاهی است، دینی به پای نه بی دین بود شهریاری به جای او بالاتر از این، حكومت بر مردم را شایسته خداوند می داند و لذا در نگاه او تنها كسی می تواند بر مردم حكمرانی كند كه مؤید به تأیید الهی باشد و براساس دین او رتق و فتق امور كند. هر گاه كه او ظلم و ستم پیشه كند و از عدالت خارج شود آن "فره ایزدی" و تأیید الهی از او زائل می شود. مانند جمشید كه چنین سرنوشتی پیدا كرد. این مترقی ترین شكل حكومتدر جهان امروز است.
دیگر این كه از نگاه فردوسی مردم ایران مردمی سلحشور و فداكارند كه به طور طبیعی دارای روحیه ضداستبدادی و ضد استعماری اند.از نظر فنی نیز شاهنامه برای هنرمندان ما مخصوصا داستان نویسان و فیلمنامه نویسان درسهایی  فراوان دارد.البته فردوسی گاهی به علت جهل و گاهی هم كینه دشمنان مورد ظلم قرار گرفته است.
در پایان جا دارد از همه دست در كاران جشنواره، خصوصا دبیر سختكوش آن، آقای سهیل جهان بیگلری كه در شرایطی سخت، هشتمین دوره این جشنواره را به نحو مطلوب برگزار كردند، تشكركنم.
همچنین از مسوولین محترم استان خراسان رضوی، هیات محترم داوران بحش های مختلف و عزیزان هنرمندی كه در جشنواره حاضر شدند، متشكرم.