سعید عقیقی در کارگاه تخصصی سینمای تجربی با موضوع رادیولوژی یک هویت گفت: معیارهایی که فیلم‌های تجربی از آنها پیروی می‌کنند، به هیچ گونه انطباق، وحدت بصری و نظام مند نیستند و در واقع نوعی سرپیچی از قواعد است.
به گزارش «پایگاه خبری فیلم کوتاه» به نقل از ستاد خبری بیست و هشتمین جشنواره فیلم کوتاه تهران، نشست تخصصی سینمای تجربی با موضوع رادیولوژی یک هویت، جمعه 22 مهرماه، با سخنرانی سعید عقیقی و با استقبال زیاد علاقه مندان و فیلمسازان در سالن شهر قصه پردیس آزادی برگزار شد.
سعید عقیقی در این نشست با هدف ارائه راهکاری در مورد مناقشات موجود پیرامون ماهیت، تعریف سینمای تجربی و بیان تفاوت های آن با سینمای داستانی، سعی کرد روندی منسجم برای تدوین هویتی قابل استناد برای اعمال در جشنواره‌های فیلم کوتاه ارائه کند.
در ابتدای این نشست، سعید عقیقی، کارشناس، منتقد و فیلمنامه نویس، با اشاره به اینکه این نشست به دریافت بهتر از فیلم‌های کوتاه تجربی کمک می‌کند، گفت: بحثی وجود دارد که فیلم‌های کوتاه تجربی را از فیلم‌های کوتاه داستانی تفکیک می‌کند؛ اگر مرزی بین فیلم کوتاه داستانی و تجربی قائل شویم، به ویژگی‌ای خواهیم رسید که به دریافت مقوله فیلم تجربی کمک می کند.
این منتقد شناخته شده سینما تصریح کرد: یکی از مهم ترین ریشه‌های فیلم‌های تجربی که برای اولین بار خودش را نشان می‌دهد، در فرانسه بعد از جنگ جهانی است که در فاصله سالهای 1918 تا 1925، سینمایی کاملا داستانی را در مفهوم داستان گو به نمایش می‌گذاشت.
وی با اشاره به اینکه پدیدار سینمای تجربی در قالب یک مفهوم روشنفکرانه بر سینمای تجربی تاثیر گذاشت، بیان کرد: به طور کلی، فرایند فیلم تجربی به انواع گرایش‌هایی اطلاق می‌شود که مفاهیم سورئال و دادائیستی را در بر می‌گیرد. بسیاری از نظریه پردازان فیلم تجربی معتقدند که داستان، بزرگ ترین مانع برای فیلم های تجربی است و سینمای داستانی در حال سرگرم کردن مردم هستند، به همین علت، سینمای تجربی در وهله اول واکنشی اساسی نسبت به داستان دارد.
عقیقی ادامه داد: نظریه پردازان مدرنیست تجربی همچنین معتقدند که فرآیند سینمای داستانی متکی به تئاتر و ادبیات است و سینمای تجربی به لحاظ پدیدارشناسی، از مدل روند داستانی کلاسیک تبعیت می کند.
وی درباره ویژگی‌های فیلم‌های کوتاه تجربی توضیح داد: معیارهایی که فیلم‌های تجربی از آنها پیروی می کنند، به هیچ گونه انطباق، وحدت بصری و نظام مند نیستند و در واقع نوعی سرپیچی از قواعد است. ویژگی های فیلم تجربی را می توان در چند مورد خلاصه کرد؛ نفی داستان، نفی پیوستگی دائمی فیلم به عنوان کل واحد، رهایی تخیل به معنای یک کل واحد و نمادین نبودن این حوزه فیلمسازی.
این منتقد و کارشناس به فیلم های تجربی که به غلط از آنها تعبیر به فیلم تجربی می شوند، اشاره و اظهار کرد: در این فیلم ها وقتی از لایه سطحی و ظاهری شان عبور می کنیم، به یک نوع خط داستانی می رسیم و وقتی این تعریف مصداق می یابد، از حیطه فیلم تجربی فاصله می گیرد.
وی در پایان سخنانش اظهار امیدواری کرد که نشست ها و بحث های این چنینی ادامه پیدا کند تا به صورت واقعی، فیلم تجربی تولید شود.