در آخرین شب نقـــــد ششمین جشنواره بین المللی سینماحقیقت، دو فیلم مستند زیست محیطی پرواز در آب (مازیار مشتاق گوهری) و در جستجوی پلنگ ایرانی (فتح الله امیری) که مورد توجه تماشاگران و کمیته داوری هم واقع شده بود، مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
به گزارش «پایگاه خبری فیلم کوتاه» به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش، در این نشست مازیار مشتاق گوهری اظهارداشت: به دلیل ضروت، اهمیت و علاقه شخصی وارد ساخت مستندهای زیست محیطی شدم. این روزها هم با ساخت مستندهایی در مورد قاچاق پرندۀ «باز» و مرجان های چابهار مسیرم را ادامه می دهم.  هدفم هم نشان دادن جایگاه و اهمیت محیط زیست برای مخاطبان است.
وی افزود: بسیاری از موجودات در محیط زیست زندگی می کنند که نیاز به محافظت دارند، سینمای مستند می تواند با معرفی و ساخت فیلم در حوزه زیست محیطی، در حفظ این گونه حیوانات و گیاهان موفق عمل کند. هر چند ساخت این گونه آثار سختی هایی هم دارد.
مشتاق گوهری تصریح کرد: در فیلم پرواز در آب، جای تخم گذاری لاک پشت‌ها مشخص نبود و ما حدود یک ماه صبر کردیم تا جای تخم‌گذاری آنها را پیدا کنیم. بنابراین ساختار این گونه آثار نیاز به صرف زمان، صبر و حوصله و پژوهش فراوان دارد تا فیلمساز بتواند اثر را به سرانجام برساند. از طرفی معتقدم یک مستندساز باید در تمام کارهایی که می سازد، در درجه اول به دنبال تبادل اندیشه و گسترش ارتباطات باشد.
محمدتقی فهیم منتقد سینما هم در این نشست گفت: متاسفانه در سینما و تلویزیون ایران مردم خیلی کم مستندهای زیست محیطی و دیگر گونه های مستند را می بینند؛ چون علاوه بر نبود فرهنگسازی در این خصوص، بیشتر این گونه مستندها ساختار و فرم خوبی ندارند؛ البته این هم دلیلی نمی شود که این گونه آثار ساخته نشوند.
وی عنوان داشت: یکی از نقص های اصلی فیلم مستند در کشورمان این است که کارگردان نمی تواند جسارت، فرصت و امکانات لازم را برای ساخت یک مستند باکیفیت داشته باشد. اما بسیاری از نشدنی ها در سینمای مستند به وسیله انیمیشن قابل اجرا و باور شده است.
فهیم اضافه کرد: در مستند آقای مشتاق گوهری یک امتیاز ویژه وجود دارد و آن این است که وی توانسته با این فیلم، انقراض لاک پشت ها را نشان دهد؛ لاک پشت هایی که نسل شان در حال نابودی است. در کل به نظر ساخت این گونه مستندها نیاز به دانش روز و گسترده ای دارد، چرا که فیلمساز باید اطلاعات جدیدی را برای مخاطب فراهم کند.
در ادامه این سلسله نشست ها، فتح الله امیری کارگردان به دنبال پلنگ ایرانی هم در مورد چگونگی ساخت این فیلم اظهار داشت: با نیت معرفی گونه‌های منطقه‌ای بود که به این نتیجه رسیدیم در مورد پلنگ ایرانی فیلم بسازیم، چرا که پلنگ خیلی در ایران کمیاب شده و خطر انقراض، این گونه حیوانی را تهدید می‌کند.
وی افزود: مستند «در جستجوی پلنگ ایرانی» در مورد حیات وحش است؛ اما می‌شود به آن نام یک فیلم «قوم نگارانه» لقب داد؛ چون مردم جزیی از جستجوی ما بودند.
امیری تصریح کرد: هدف فیلم فقط به تصویر کشیدن پلنگ در معرض انقراض است و اینکه گفته  شد این فیلم فقط در مورد پلنگ نیست، باید بگویم اصل صداقت در فیلم به خوبی رعایت شده و امیدوارم مردم از دیدن این فیلم لذت ببرند.
در ادامه این نشست محمد تقی فهیم هم گفت: آثار حیات وحش به عنوان زیرگونه از سابقه زیادی برخوردار است و مخاطب از این نوع فیلم‌ها بسیار دیده است، بنابراین وقتی فیلمساز می‌خواهد در این مورد فیلم بسازد، باید وسواس بیشتری به خرج دهد.
این منتقد سینما یادآور شد: انگار گروه از ابتدا نسبت به سوژه خیلی شناختی نداشته، اما بتدریج  به سوژه نزدیک تر شده و فیلمساز سعی کرده از لحاظ بصری ما را بنوازد تا اینکه ما را غافلگیر کند. ضمن اینکه هرچه فیلم به جلو می رود، از میانه فیلم دوپاره گی نمایان می‌شود.
وی اضافه کرد:  فیلمساز می توانست از ابتدای فیلم مردم  را به خاطر اینکه برای رفع نیازهای خود پلنگ و گرگ را می‌کشند، نشان دهد. چرا که بسیاری از تصاویر را هم مخاطب می شناسد، هر چند بحث مردم شناسی هم در فیلم وجود داشته باشد، اما با تمام این بحث‌ها کار خیلی عمیق نیست و در حد یک کار تلویزیونی است.