محمدرضا عباسیان دبیر جشنواره بین المللی فیلم ویدیویی تهران در گفتگویی مفصل اهداف، ابعاد و برنامه ها و دستاوردهای جشنواره فیلم ویدیویی تهران را تشریح كرد.

نخستین جشنواره بین‌المللی فیلم‌ ویدئویی تهران چگونه شکل گرفت؟
از زمانی که حجم تولیدات فیلم‌های ویدئویی و تله فیلم افزایش چشمگیری پیدا کرد چه در صدا و سیما به عنوان بزرگترین مصرف‌کننده فیلم ویدئویی و چه در شبکه‌های نمایش خانگی که در واقع یکی از مصرف‌کننده‌گان این نوع آثار است به دلیل این‌که تاکنون نگاه کارشناسانه، ارزیابانه و تخصصی وجود نداشته، خیلی کیفیت این آثار کیفیت مطلوبی نبوده است. و نیاز، در مورد فیلم‌های ویدئویی سالهاست که وجود داشته که متأسفانه پوشش داده نشده است. سال‌ها پیش جشنواره فیلم فجر، بخش ویدئویی را به جشنواره اضافه کرد. آن سال اول، دلیلش این بود که تولیدات سینمای ایران اینقدر کاهش پیدا کرده بود که مسئولان آن وقت سینمایی آمدند و فیلم‌های ویدئویی را تبدیل به کپی 35 میلیمتری کردند و به بخش مسابقه اصلی بردند. از سال بعدش بخش ویدئو، بخش جنبی جشنواره فجر بود. اما با توجه به اهمیت، جایگاه و حجم بالای تولیدی که امروز فیلم ویدئویی در کشور دارد؛ قطعا نیاز به این بود که جشنواره تخصصی در این حوزه برگزار شود.
آیا در این زمینه طرحی هم ارائه دادید؟
طرح جشنواره تخصصی فیلم ویدئویی یا تلویزیونی را زمانی که در تلویزیون و سیما فیلم بودم ارائه داده بودم که به صورت یک جشنواره مستقل برگزار شود. در شورای سیاست‌گذاری دوره سی‌ام جشنواره فیلم فجر به پیشنهاد من و بعضی از دوستان، مصوب کردیم که بخش ویدئویی از جشنواره فجر منفک و یک جشنواره تخصصی برای فیلم ویدئویی برگزار شود. که بعداً این مسئولیت به مؤسسه رسانه‌های تصویری واگذار شد..
 چرا «یاس» را برای نماد جشنواره انتخاب کردید؟
یکی دیگر از نکاتی که در بحث برگزاری جشنواره با آن روبه‌رو بودیم. هر جشنواره نیاز به یک برند و یک نماد دارد که نماد بخش‌های جشنواره و همچنین نماد جایزه و تندیس جشنواره باشد. با توجه به این‌که جشنواره فیلم ویدئویی تهران، نام تهران را یدک می‌کشد با کسانی که دست‌اندرکار هستند خیلی تلاش و بررسی شد، اما متأسفانه شاهد این بودیم که شهر تهران با وجود این‌که پایتخت ایران است با این فرهنگ و سابقه تاریخی، فاقد نماد و برند مختص به خودش است. بسیاری از شهرهای دنیا سمبل و برند خودشان را دارند اما تهران، فاقد برند است. ما اگر بناهایی که در تهران وجود دارد مثل برج میلاد و برج آزادی را کنار بگذاریم که نمی‌توانند نماد یک جشنواره فیلم باشند؛ هیچ چیز دیگر نداریم. به البرز، به پلنگ البرز، به بناهای تاریخی مثل دروازه دولت، تکیه دولت، به چنار تهران، چنارستانهای تهران و همچنین به برگ چنار فکر کردیم اما هیچ‌کدام نمی‌توانست نماد خوبی برای جشنواره ما باشد. بعضی‌هایش نماد خوبی بود اما تعابیر دیگری هم از آن می‌شد. مثل برگ چنار که پرچم کشور کاناداست یا پلنگ، نماد جشنواره فیلم لوکارنو است. نهایتا با توجه به این‌که هنوز یاس در تهران زیاد است و خردادماه که فصل برگزاری جشنواره است؛ فصل رویش یاس‌ها و شکفتن یاس است و نخستین دوره جشنواره ما هم همزمان با اعیاد شعبانیه و مبعث حضرت رسول (ص) است، یاس به عنوان نماد جشنواره انتخاب شد. بخش‌های جشنواره با یاس نامگذاری شد و تندیس جشنواره هم «یاس زرین» نام گرفت.  
از خصوصیات و بخش‌های مختلف این جشنواره نوپا بگوئید.
با توجه به این‌که جشنواره بین‌المللی فیلم ویدئویی تهران، یک جشنواره تخصصی فیلم ویدئویی است در بخش مسابقه اصلی تمام زوایای تولید یک فیلم را به داوری گذاشتیم. یعنی به‌غیر از بخش‌های معتبر مثل؛ کارگردانی، بهترین فیلم، بازیگری و بهترین تصویربرداری، بخش‌های دیگر یک فیلم همچون؛ صدا، جلوه‌های ویژه بصری، جلوه‌های ویژه میدانی، طراحی چهره، طراحی صدا، موسیقی و ... را در این بخش به داوری گذاشتیم. در بخش »خاطره یاس‌ها» نیز تصمیم گرفته شد که جوایز، براساس گونه و ژانر فیلم‌های 10 سال گذشته اهدا شود. در این بخش، طراحی بخش‌ها بر اساس گونه است که هفت ژانر مختلف را در برمی‌گیرد.
در مورد بخش‌ها و جوایز بخش بین‌الملل جشنواره بگوئید و این‌که چطور یک جشنواره در اولین دوره‌اش به‌صورت بین‌المللی برگزار می‌شود؟
به نظر من به خاطر ارتباطاتی که وجود داشت و به خاطر نیازی که بود، فیلم‌های ایرانی با فیلم‌های تلویزیونی و ویدئویی غیر ایرانی هم مقایسه شود که ما بخش بین‌الملل را هم طراحی کردیم. واقعیت این است که نخستین دوره یک جشنواره، خیلی نمی‌تواند تصور بین‌المللی داشته باشد ولی ما از همین دور اول، به‌صورت جدی ارتباطاتمان را برقرار کردیم. بسیاری از جشنواره‌های ایران، هنوز سایت ندارند. ما از ماه‌ها قبل سایت فارسی و انگلیسی جشنواره را راه‌اندازی کردیم. یعنی نگاه ما این است که پایه‌ریزی صحیح بکنیم و سنگ بنایی باشد که سال‌ها به درستی ادامه پیدا کند. به این معنی، الان بسیاری از سینماگران در دنیا این جشنواره را شناختند و ما در بازارهای بین‌المللی جشنواره‌های معتبر، همچون؛ جشنواره کن، برلین، و در بازار «ویپ.تی.وی» VIP TV که بزرگترین بازار تلویزیونی و ویدئویی دنیا است، تراکت‌های تبلیغاتی این جشنواره را توزیع کردیم و مطمئن هستم که قدم اول اینقدر خوب و مستحکم گذاشته شده است که سال‌های بعد، بخش بین‌الملل جشنواره به مراتب جدی‌تر و حرفه‌ای‌تر صورت خواهد گرفت. و شاید جشنواره‌‌ای بشود که بخش بین‌الملل آن به مراتب بیشتر از بخش ملی‌اش باشد.     
در مورد برگزاری جشنواره در جزیره ابوموسی بگوئید.
ما زمانی که فراخوان جشنواره و همچنین بخش‌های مختلف آن را اعلام کردیم با سفر ریاست محترم جمهوری به جزیره ابوموسی همزمان شد و حاشیه‌هایی که از طرف کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس مطرح شد به خاطر نگاه ویژه‌ای است که هنرمندان ما به گوشه گوشه کشور دارند؛ با این شعار که جشنواره نام تهران را دارد و با این شعار که می‌خواهیم بگوئیم ابوموسی برای ما هیچ فرقی با تهران ندارد، تصمیم گرفته شد که جشنواره به صورت همزمان در جزیره ابوموسی هم برگزار شود.
استقبال هنرمندان سینما از دنیای دیجیتال و سینمای دیجیتال را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
اطمینان خاطر دارم که در دوره‌های بعدی جشنواره در هر دوره کیفیت فیلم‌های ما بالاتر می‌رود. ما متأسفانه فیلم‌سازان معروفی داریم که وقتی فیلم تلویزیونی می‌سازند این را به‌عنوان کارنامه کاری خودشان محسوب نمی‌کنند بلکه به‌عنوان زنگ تفریح یا امرار معاش به آن نگاه می‌کنند. متأسفانه می‌بینیم فیلم‌های ویدئویی که توسط فیلم‌سازان معروف ساخته شده است اتفاقا فیلم‌های بدی هستند. اما با توجه به تمرکز این جشنواره بر روی فیلم‌های ویدئویی از این پس قطعا هر فیلم‌سازی که فیلم ویدئویی بسازد، مطمئن است که در جایی به قضاوت گذاشته خواهد شد و مورد داوری قرار خواهد گرفت. توجه ویژه‌ای را به کیفیت اثرش می‌کند و هر فیلم‌سازی به هر کفیتی تن نخواهد داد.   
آیا پیش‌بینی می‌کنید از دل جشنواره فیلم‌ ویدئویی تهران، سینماگران جوان و بااستعدادی متولد شوند؟
واقعیت این است که کیفیت فیلم جوانان در این جشنواره، به مراتب بهتر از فیلم اساتید است. جوان‌ها در این حوزه نیاز به حمایت ندارند. جوانها آمده‌اند و تغییر ایجاد می‌کنند. جوانانی در این جشنواره معرفی می‌شوند که اینها آینده‌گان سینمای ما هستند. همین الان در بخش‌های اصلی جشنواره فیلم فجر، حتی فیلم جوان‌ها قابل مقایسه با فیلم اساتید نیست. در این جشنواره به لحاظ کیفی این نوید را می‌دهم که شاهد درخشش فیلم‌سازان جوان هستیم.