یک حس‌هایی هست که با هیچ کلمه‌ای نمی‌شود، نوشت. گاهی کاری از کلمه‌ها برنمی‌آید. باید باشید، ببینید، حس کنید.
با خودم فکر می‌کنم که چه می‌توانم از سکوت «اصغر شاهوردی» بنویسم. چه بنویسم از صدابرداری که تا همین پنج ماه پیش، ساعت‌ها بوم سنگین صدابرداری دست می‌گرفته؛ اما حالا توانایی نگه‌داشتن قاشق غذایش را ندارد!
