بر گسل زاده ام مستندی است درباره یک گروه فیلمسازی که قصد دارند از بم پس از زلزله مستندی بسازند. این مستند در ششمین جشنواره بین المللی سینمای مستند کیش به نمایش درآمد. محمد تحسیری، کارگردان این فیلم درواقع از تمهید «فیلم در فیلم» برای تأثیرگذاری بیشتر بهره برده است: «ما دو سفر به شهر بم داشتیم؛ سفر اول با قطار و دو روز در راه بودیم که به دلیل بیماری من و یکی از دوستان تصاویر دلخواهمان را نگرفتیم و برگشتیم .تهیه کننده مقداری هزینه کرده بود و من باید فیلم را تمام می کردم .آنچه ما در بم دیده بودیم ویرانه بود و آه و ناله و گه گاه صحنه های دلخراش.حین صحبتی که با محمد نصر داشتیم او جمله ای گفت که عیناً در فیلم هست(شما هم می خواهید مثل خیلی های دیگر از آه و ناله مردم تصویر بگیرید؟). این جمله مرا به این فکر انداخت که تصاویر خرابه ها را به کجا می خواهم برسانم و فیلم چگونه باید ادامه پیدا کند؟ همین شد که خواستم عین گفت وگوی خودم را با محمد نصر تصویر کنم و دیگر هرچه پیش آمد تا سفر دوم ، شد تصویر و فیلم ما».
تحسیری برای آن که به هدفش نزدیک تر شود از بازسازی برخی موقعیت ها بهره برده و بدین وسیله روایت موردنظر خود را شکل داده است: «چند سکانس در شروع فیلم از گفت وگوی من و محمد نصر بازسازی شده . سعی بر این بود که گفته های هرکس را از چند زاویه تصویر بگیریم تا به ریتم مورد نظر در تدوین برسیم، اما برای هیچ کدام دیالوگی نوشته نشده بود».
در فیلم تک تک اعضای گروه نظر خود نسبت به ساخت مستند درباره بم ویران شده را رو به دوربین بیان می کنند و کارگردان در این بخش ها بیشتر از نمای بسته استفاده کرده است: «پس از هر سکانس کسانی که به نوعی با این کار درگیر بودند جلوی دوربین نظر خود را نسبت به آنچه گذشته بود، می گفتند و ما عین اتفاق در بم(یا بازسازی شده آن را) با گفته های هرکدام موازی کردیم . استفاده از نماهای بسته هم به این دلیل بود که می خواستیم شرایط سخت را با کنتراست بالا و رنگ و نور تصاویر نشان دهیم . جنس تصاویر ایجاب می کرد که بیشتر از قابهای بسته استفاده کنیم». او با تدوین موازی حرف ها با نماهایی از بم سعی می کند احساس اعضای گروه را نسبت به محیط و کاری که انجام داده اند، به تماشاگر منتقل کند:«فکر می کنم دنیا برای هر نفر به اندازه ذهنش وسعت دارد . پس دغدغه هر شخص و نگاهش به شرایط بم ، به خودی خود قابلیت پرداخت داشت».
در بخش هایی از فیلم که گروه سازنده ورود و خروج به شهر های مسیر را ثبت می کنند، جنس تصاویر متفاوت است: «در این سکانس ما با دو دوربین تصویر می گرفتیم. یک دوربین با لنز واید که کمک می کرد در تصاویر روی دست ، لرزشها کمتر به چشم بیاید و دوربین دوم با لنز تله از هجوم کامیون ها به سمت دوربین تصویر می گرفت . از اصفهان تا بم شرایط آب و هوایی متفاوتی وجود داشت و ما طبق این شرایط ، رنگ ، نور و جنس تصویرمان را در مانیتور می دیدیم تا به تصویر مورد نظر برسیم».