مرضیه ریاحی
جشنواره فیلم کوتاه تهران به عنوان مهمترین و پرمخاطب‌ترین جشنواره فیلم کوتاه داخلی امسال برای بیست‌ویکمین بار برگزار شد.
«فیلم کوتاه» در ایران قبل از هر چیز انجمن سینمای جوانان ایران را به یاد می‌آورد؛ که البته با قدمت بیست‌وپنج ساله و برگزاری بیست‌ویک دوره جشنواره مستمر بحق شایسته این توجه است.
اما این که به چه میزان باید به حضور و توجه به فیلمی در این جشنواره اهمیت داد بحث دیگری است. جشنواره فیلم کوتاه تهران مانند هر جشنواره دیگری همه ساله از بین هزاران فیلم کوتاه ارسال شده تعداد محدودی را برای نمایش انتخاب می‌کند و از بین این فیلم‌ها تعداد انگشت شماری مورد توجه و تقدیر این جشنواره قرار می‌گیرد.
سوالی که وجود دارد این است که آیا توجه به فیلمی در این جشنواره به اعتبار آن فیلم می‌افزاید؟ و یا این که ردشدن فیلمی در مرحله انتخاب به معنای بی‌ارزش بودن آن فیلم است؟ مسلما هر جشنواره امکان نمایش تعداد محدودی فیلم را در زمان محدود خود دارد و این محدودیت‌ها لزوم انتخاب را به وجود می‌آورد. هر جشنواره‌ای با یک هیات انتخاب چند نفره فیلم‌ها را از صافی اعتقادات، سلایق و ترجیحات چند دیدگاه رد می‌کند و این فیلم‌ها بعد از انتخاب به هیات دیگری سپرده می‌شوند تا مورد داوری و انتخابی دیگر قرار گیرند.
یعنی انتخاب بعد از انتخاب و ردشدن فیلم‌ها از همان صافی‌های گذشته با چند دیدگاه جدید؛ حاصل دیپلم‌های افتخار و تندیس‌هایی می‌شود که به مذاق خیلی‌ها خوش نمی‌آید. اما نکته‌ای که وجود دارد این است که قضاوت درباره فیلم‌ها درست بعد از اهدای دیپلم‌های افتخار و تندیس‌ها آغاز می‌شود و همان بحث‌های تکراری که این فیلم حقش نبود دیپلم افتخار بگیرد و فلان فیلم شایسته تندیس بود.
اما آیا واقعاحقی وجود دارد؟ و این که برچه ملاکی به کسی حق می‌دهیم یا نمی‌دهیم؟ آیا اگر ما را شایسته تقسیم این جوایز می‌دانستند و می‌توانستیم به هرکس که دلمان بخواهد دیپلم افتخار و تندیس بدهیم همین قضاوت‌ها را در موردمان نمی‌کردند؟ هر جشنواره‌ای برپایه بضاعت، صلاح دید و توان بانیان آن برگزار می‌شود. چنانچه امسال جشنواره فیلم کوتاه تهران در مکانی که مناسب برگزاری پرمخاطب ترین جشنواره فیلم کوتاه ایران نبود (سینما ایران) برگزار شد تا پرهزینه ترین فیلم تاریخ سینمای ایران دوئل در سینما فلسطین برپرده برود. بنابراین بهتر نیست به جای تمسخر فیلم‌ها در سالن‌های نمایش و کنایه‌های «دیگر فیلم نساختی؟» یا«تهیه کننده پیدا نکردی؟» و پوزخندها، به فیلم‌مان اعتقاد داشته باشیم و باور کنیم جشنواره فیلم کوتاه تهران تنها یکی از جشنواره‌های فیلم کوتاه جهان است!