ارد عطارپور مستندساز سینمای ایران گفت: بخش بین‌الملل جشنواره «سینما حقیقت» به دلایل مختلفی که بر همه آشکار است نمی‌تواند به طور کامل شکل رقابتی خودش را ایجاد کند.
ارد عطارپور کارگردان مستند پرسپولیس شیکاگو در گفت‌وگو با خبرنگار «پایگاه خبری فیلم کوتاه» درباره این مستند و موضوعی که در آن روایت می‌شود گفت: این مستند درباره حفاری‌های تخت جمشید در سال 1310 و بعد از آن است. پیدا شدن تعدادی از الواح کوچک هخامنشی که به خط میخی هخامنشی نوشته بودند و گنجینه‌ای بزرگ محسوب می‌شدند چون نشان‌دهنده سبک زندگی مردم آن دوره بودند اهمیت زیادی داشت، این خطوط را در ایران نمی‌شد خواند و بنابراین آنها را با کشتی به دانشگاه شیکاگو فرستادند، این الواح مدت زیادی در این دانشگاه بود و چگونگی باز پس فرستادن آنها توسط دانشگاه شیکاگو مسئله‌ای است که دستمایه ساخت این مستند قرار گرفته است.
کارگردان مستند پرنیان در ادامه درباره انگیزه‌اش از ساخت این مستند بیان کرد: من مسائل و موضوعات تاریخی را دوست دارم و از مدت‌ها قبل نیز این موضوع به خصوص را تعقیب می‌کردم. این فیلم هم در سال 1389 در سیما فیلم تصویب شد اما متاسفانه به عللی سیمافیلم از ساختش انصراف داد ولی قرارداد را لغو نکرد. خوشبختانه یکی دو سال پیش آقای دکتر کرمی که به این مرکز آمدند دوباره پروژه را به جریان انداختند و در نهایت این فیلم ساخته شد.
کارگردان مستند از شمس تا شمس با بیان اینکه جشنواره «سینما حقیقت» جشنواره موثری است گفت: این جشنواره حداقل در شرایط فعلی پایگاهی است برای اینکه فیلمسازهای مستند دور هم جمع و از تجربیات هم آگاه شوند و فیلم‌های همدیگر را ببییند و تشویق شوند. همچنین بعضا از فیلم‌هایی که در کشورهای دیگر ساخته می‌شود نیز استفاده کنند. ورک‌شاپ‌هایی که در این جشنواره برگزار می‌شود هم دیگر ویژگی مثبت این جشنواره است که مستندسازان می‌توانند از آنها استفاده کنند.
این مستندسازهمچنین با اشاره به محدودیت‌هایی که در بخش بین‌الملل جشنواره «سینما حقیقت» دارد اظهار داشت: بخش بین‌الملل جشنواره به دلایل مختلفی که بر همه آشکار است نمی‌تواند به طور کامل شکل رقابتی خودش را ایجاد کند، یکی از آن دلایل خطوط قرمزی است که ما داریم و پخش برخی از فیلم‌ها را دچار مشکل می‌کند. همین باعث می‌شود که فیلم‌های که با موازین ما همخوانی دارند انتخاب شوند وکیفیت ملاک نهایی نباشد. این موضوع باعث می‌شود خیلی از فیلمسازها فیلمهایشان را برای جشنواره نفرستند.
عطارپور اضافه کرد: به عقیده من برای اینکه این جشنواره ارتقا بیشتری پیدا کند و مرزهای کشور را پشت سر بگذارد و تبدیل به جشنواره‌ای شود که در کشورهای دیگر هم به آن اهمیت می‌دهند باید این مشکلات را رفع کرد.
کارگردان مستند خلیج فارس همچنین با اشاره به پیشرفت‌های سینمای مستند در سال‌های اخیر گفت: تعداد زیادی فیلمساز مستند در کشور ما منحصرا در عرصه مستند فعالیت می‌کنند و تمام توانشان را در این راه می‌گذارند و این عرصه را دوست دارند. برخی از این فیلمسازان به فیلم‌سازهای عرصه‌های خاص تبدیل شدند، مثلا فیلمسازهایی که در زمینه حیات وحش کار می‌کنند، در عرصه میراث فرهنگی نیز همینطور است و عده‌ای تمرکز‌شان را روی این بخش می‌گذارند. دربحش‌های دیگر هم برخی از فیلمسازان به شکل تخصصی روی یک موضوع مثلا آب کار می‌کنند. این اتفاق خوشایندی است چون باعث می‌شوند فیلمسازها تخصص بیشتری پیدا کنند و دانش‌شان عمیق‌تر شود.
او ادامه داد: حضور بانوان در عرصه مستند بیشتر و قوی‌تر شده و این مسئله نیز یکی از نقاط قوت این سال‌ها به حساب می‌آید. چرا که بخشی از جامعه که از فعالیت در این عرصه کنار بودند یا به دلایل مختلف نمی‌توانستند در عرصه سینمای مستند فعالیت کنند حالا می‌توانند کار کنند و نه تنها مشکلات بانوان را مطرح کنند بلکه دغدغه‎های خود و مردم جامعه پیرامونشان را طرح کنند.
این مستندساز با بیان اینکه سینمای مستند در این سال‌ها نقاط ضعفی نیز داشته بیان کرد: نقاط ضعفی هم در عرصه سینمای مستند همچنان وجود دارد، از همه مهمتر اینکه سینمای مستند بی‌اهمیت‌تر از قبل شده است. یک وجه از این ناکامی درنمایش آن در تلویزیون است و متاسفانه این رسانه در حال حاضر به مستند اهمیت زیادی نمی‌دهد و از نظر مالی هم پشتیبانی خوبی نمی‌کند. اگر ما نرخ مبادله کالا در امسال را با نرخ چند سال پیش مقایسه کنیم می‌بینم پولی که الان برای فیلمهای مستند دریافت می‌شود به مراتب کمتر از پولی است که مثلا ده سال قبل توسط فیمسازها دریافت می‌شد. به همین دلیل سفره‌ها خالی‌تر می‌شوند و تخصص‌ها از بین می‌روند. چون یک فیلمساز ناچار است که خودش فیلم و صدا بگیرد و خودش هم مونتاژ کند، در غیر اینصورت یک پروژه مستند برایش مقرون به صرفه اقتصادی نیست.
او در بخش دیگری از صحبت‌هایش گفت: از طرفی به تخصص‌ها اهمیت داده نمی‌شود و بسیار اوقات این روابط است که باعث می‌شود فیلمسازها نه بر اساس شایستگی‌شان بلکه بر اساس روابط‌شان همان میزان بودجه‌ای هم که وجود دارد را دریافت کنند. این مساله شرایط را نامساعد کرده است. البته منظورم همه فیلمسازها نیستند و در این میان فیلمسازان بسیار لایقی هم هستند که دارند کارشان را می‌کنند.
کارگردان مستند مریم همچنین توضیح داد: اینکه در شبکه‌هایی مثل یک، دو، سه هیچ بخش مستندی نداریم خیلی عجیب است، اگر چه شبکه مستند داریم که اتفاقا بد هم کار نمی‌کند ولی همان شبکه هم فقیر است و نمی‌تواند به خوبی تامین شود و پول لازم را دریافت کند. گاهی اوقات هزینه یک پروژه سریال پر هزینه در تلویزیون به اندازه ده‌ها سال بودجه مستند کشور است و این مسئله جای تاسف دارد.
عطارپور در پایان نیز گفت: قصه غم انگیز اینجاست که وقتی مستندسازها که آیینه گردانی می‌کنند و ارتباطات اقشار و گروه‌های مختلف را میسر می‌کنند و مسائل جامعه را ثبت می‌کنند و آسیب‌ها را برملا می‌کنند نتوانند کارشان را بخوبی انجام دهند؛ حوزه رسانه‌ای کشور ضعیف می‌شود و ما از پالس‌های آگاه کننده‌ای که می‌توانیم از مستندسازان کشورمان بگیریم محروم می‌شویم. بنابراین بدیهی است که نقاط ضعف و کمبودها برملا نشوند و مشکلات و فاصله‌ها همچنان عمق پیدا کنند.
دوازدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند ایران «سینما حقیقت» ۱۸ آذرماه در پردیس چارسو افتتاح شد و تا ۲۵ آذرماه برپا خواهد بود.