لزوم تصحیح تعاریف و بستر ذهنی فیلمساز
آنچه همواره در حیطه سینمای مستقل و کوتاه یکی از دغدغه‌های اصلی سازندگان فیلم را تشکیل داده، یافتن اسپانسر و حامی مالی برای تولید اثرشان بوده است. فیلمساز زمانی که در حیطه هنری خود دست به خلق می‌زند و دنیایی را با روابط مخصوص به خود در ذهن و بر روی کاغذ (فیلمنامه) بنا می‌کند؛ باید برای به تصویر در آوردن آن تخیلات، پا در عرصه واقعی‌تری بگذارد و اثرش را به عینیت درآورد.
اکثریت فیلمسازان می‌دانند که برای ساخته شدن فیلم‌هایشان و تهیه سرمایه و شرایط تولیدی دو راه کلی بیشتر پیش رو ندارند. در راه اول یا خود باید سرمایه‌ای داشته باشند و یا به هر طریق با وام و قرض گرفتن آن را دست و پا کنند و یا اینکه در راه دومی بایست تلاش کنند تا تهیه کننده و اسپانسری را متقاعد کنند تا بر روی اثر ساخته نشده شان سرمایه گذاری کند و حامی آن شود. اما مشکل از کجاست که وقتی کار به اسپانسر و سرمایه گذار می‌رسد بسیاری از فیلمنامه‌ها به ثمر نمی‌رسند و فیلمسازان دست خالی باز می‌گردند؟
آنچه مسلم است برای جذب اسپانسر و سرمایه گذار باید از اصول و اسلوب متناسب با خود موضوع و علم اسپانسرینگ پیروی کرد. متاسفانه بسیاری فیلمسازان مستقل و کوتاه ما با ندانستن الفبای ابتدایی علم اسپانسرینگ و مرتکب شدن خطاهایی ابتدایی شانس داشتن حامی مالی و معنوی را از پروژه خود می‌گیرند.
در واقع ابتدا فیلمساز باید در شروع فرآیند قدم به قدم جذب اسپانسر، تعریف و شناخت صحیحی از مقوله اسپانسرینگ و طرف مقابل خود به عنوان اسپانسر داشته باشد تا با آگاهی و علم به موضوع بداند که چه نوع تقاضایی را از چه نوع اسپانسر بالقوه ای باید مطرح کند. در واقع قبل از هر چیز باید بستر ذهنی این فرآیند ابتدا در ذهن فیلمساز تصحیح و ترسیم شود تا او بتواند مراحل بعدی را درست پیش ببرد و به نتیجه برساند.
البته قبل از شروع بحث باید به این نکته مهم نیز اشاره کرد که در مواردی درحوزه سینما، ورزش و دیگر حوزه‌ها، مبحث اسپانسر و حمایت کنندگان با این فرآیند و حساب و کتاب پیش نمی‌رود و روابط و سفارشات، بی هیچ نگرانی سرمایه و حمایت چه بسا قابل توجهی را به کار و پروژه سرریز می‌کند؛ که روی صحبت ما در اینجا این موضوع نیست و این موارد تبصره‌ای و خاص را در کلیت و عمومیت فرآیند و مراحل اسپانسرگیری نمی‌توانیم لحاظ کنیم که برای شناخت آن باید وارد مبحث و عنوانی کاملا مجزا بنام روابط و رانت شد.
دانش اسپانسرینگ که در واقع زیر مجموعه علوم مدیریت و بازاریابی قرار می‌گیرد. علم گسترده و به روزی است که تقریبا در همه جای دنیا به انواع و اشکال مختلف مورد استفاده قرار می‌گیرد. در تعریف کلی، اسپانسر شخص، شرکت و یا سازمانی است که پول، سرمایه یا خدماتی را جهت حمایت و انجام یک پروژه و البته تبلیغات خود پرداخت می‌کند که به صورت تئوریک به الگوهای مختلفی تقسیم می‌شود.
در بخشی از این حمایتها، افراد و شرکتها الزاما مبلغ پولی و مالی برای پشتیبانی از پروژه به میان نمی‌آورند. یعنی اینکه این شرکتها و افراد پول و نقدینگی به صورت مستقیم در اختیار شما قرار نمی‌دهند تا در پروژه صرف کنید و استراتژی‌شان بر این مبنا است که با استفاده از شرایطشان شما را در صرفه جویی از بخشی از هزینه‌های یاری می‌کنند. این مدل از حامیان و اسپانسرها در صنعت سینما می‌توان به عنوان مثال در حوزه‌های تجهیزات نور و دوربین، ایاب ذهاب، غذا و غیره با رعایت قواعد اسپانسرگیری وارد صحبت شد. اما در بخشی دیگر از الگوهای اسپانسرینگ شرکت‌های حامی در ازای میزان و نحوه حضورشان در پروژه برای تبلیغ برند و محصولشان به فیلمساز پرداخت مالی دارند که طبعا سبب پیشبرد مراحل فیلم و تامین بودجه آن خواهد شد.
در پایان باید اذعان کرد متاسفانه عدم آشنایی صحیح فیلمسازان مستقل و کوتاه با مراحل اسپانسرگیری و وجود بسترهای نامناسب ذهنی و تعاریف نادرست از این موضوع باعث شده که آنها نتوانند از قابلیت و پتانسیلی که در این حیطه وجود دارد بهره مند شوند و همیشه این تصور اشتباه وجود داشته باشد که یافتن حامی مالی و معنوی برای ساخت فیلم بسیار دشوار و چه بسا ناممکن است.
محسن نبوی
[email protected]
یک دیدگاه بگذارید