کارگاه آموزشی روانکاوی و فیلم مستند جشنواره‌ حسنات با حضور دکتر الهیاری به همین مقوله در سینما پرداخت.
به گزارش «پایگاه خبری فیلم کوتاه» دکتر هوشنگ الهیاری کارگاه را با بیان بخشی از خاطرات کودکی خود و شکل گیری علاقمندی‌اش به سینما از دوران کودکی آغاز کرد.
او همچنین به این مهم اشاره کرد که هر داستان و روایتی خواه نا خواه از درون فرد سرچشمه گرفته است و هر قدر که فرد در انتخاب سوژه‌ مورد نظر خود به زیست فردی و حوادث پیرامون خود توجه کند بیشتر در بیان روایتی باورپذیر و تاثیر گذار موفق خواهد بود.
او در مورد چگونگی تاثیرپذیری از افرادی که به هر دلیل امکان دارد با پدیده‌ای روانی در زندگی خود درگیر باشند به نمونه‌هایی از آثار خود را که تحت تاثیر اشخاص حقیقی شکل گرفته بودند اشاره کرد. همچنین از تجربه‌های خود از جلسات درمان گروهی که در زندان‌های اتریش انجام گرفته بود و سوق دادن این جلسات به تولید فیلم به عنوان یک تجربه در روان درمانی اشاره کرد . هر چند با این توصیه‌ی اکید به سینماگران جوان خاطر نشان کرد که برای انجام یک پروژه‌ی درمان – سینمایی حضور یک فرد متخصص و آشنا به روان‌شناسی ضروری و مهم است .
جلسه با نمایش فیلم کوتاه بیست دقیقه، عسل غریب ادامه پیدا کرد. این فیلم که به صورت مونو لوگی از یک بیمار روانی با روانپزشک خود که در حقیقت در جایگاه دوربین فیلم‌برداری نشسته بود و با روایتی از دردها و معضلاتی که فرد با آنها دست به گریبان بوده، تاثیر آنها بر بیمار و نیز گله و شکایت بیمار از بی‌تاثیری درمان و زمان کوتاه مکالمه با روانپزشک ادامه پیدا کرد و در نهایت به درگیری بیمار با صدای ساعت روی میز که به نوعی باز نمودی از زمان محدود بیمار هنگام مکالمه با روانپزشک و نیز سمبلی از فشارهای روانی وارد آمده بر فرد در طول زندگیست ختم شد.
دکتر الهیاری با اظهار نظر در زمینه‌ این اثر آن را اثری موفق در اجرا ارزیابی کرده و در نهایت به پرسش‌های مخاطبان در مورد جایگاه روان پزشک و بیمار در این فیلم پرداخت و با بیان شرحی درباره‌ی توقعات بیماران از فرد روان شناس به نیاز انها به گفتگو و شنیده شدن و پذیرفته شدن سخنانشان اشاره کرد. دکتر همچنین به فیلم ترس از ارتفاء خود اشاره کرد و از آن به عنوان نمونه‌ای از سینمایی که در آن به تاثیر دشواری‌های روانی در زیست اشاره شده است یاد کرد.