نهم اسفند فیلم‌های آذری زبان در پاتوق فرهنگی فیلم کوتاه نقد و بررسی شدند.
به گزارش «پایگاه خبری فیلم کوتاه» به نقل از روابط عمومی سینمای جوان، از دست دادن فرصت ها علی رغم آن انتظاری که ما از علاقه مندان سینما داریم؛ افرادی که با جدیت به سینما نزدیک می شوند و این تعداد هنرجو، دانش جو وعلاقه مندی که برای آینده خود در سینما برنامه ریزی می کنند تا درآینده در این هنر باشند اما علی رغم این موضوع و نیازی که به تقویت خود در این جمع ها دارند از این برنامه ها استقبال نمی کنند.
طهماسب صلح جو منتقد سینمایی که وظیفه نقد آثار آذری زبان را روز چهارشنبه 9 اسفند ماه را برعهده داشت با این مقدمه و ذکر این موضوع که بخشی از افرادی که نیاز است این آثار را ببیند حتی حرفه ای های سینما هستند که این فیلم ها در کمال سادگی چشم انداز جدیدی را برای آنها ترسیم می کند به نقد و بررسی آثار پرداخت.
هفت فیلم پاپاق ساخته  وحید بیوته، وقتی ترکشها فوتبال بازی می کنند ساخته سیدوحید حسینی نامی، سمفونی کلاغها ساخته  محمد باقر جعفر زاده، خانه ام ابریست ساخته کریم عظیمی، یال قیز ساخته  نادر ساعی ور،گوزن های پا به ماه ساخته حسن قهرمانی، برفک ساخته  نقی نعمتی، از ساعت 18 الی 30 :19 به نمایش در آمد و سپس در خصوص تک تک آثار توسط حاضران و با حضور طهماسب صلح جو صحبت شد و این جلسه تا ساعت 21 ادامه یافت.
ابتدا در خصوص فیلم پاپاق(کلاه) ساخته وحید بیتوته صلح جو گفت: این فیلم دارای فضاسازی بسیار مناسبی بود که در ترسیم فضا موفق عمل کرده. پلان های بسته و قاب های بسته دنیای بسته این افراد را نشان می داد و تماشای این فیلم توسط گریمورها و افرادی که لازم است نقش افراد پیر و دارای کهولت سن را ایفا کنند بسیار مفید است زیرا یک گریمور می تواند پیری واقعی را از نزدیک ببیند و آن را در شخصت ها خود اجرا کند.
در خصوص فیلم وقتی ترکشها فوتبال بازی می کنند نیز بحث برروی اینکه آیا ساختار و یا موضوع برای کارگردان مهم است انجام شد که در خصوص این فیلم بحث موضوع قالب بود.
صلح جو همچنین گفت: سینما را جزئیات می سازد و در این فیلم فیلمساز مجذوب شخصیت شده است و شروع فیلم با ورود بازیگر با نزدیک شدن به دوربین و در آخر فیلم خارج شدن او از دوربین از نکات قوت فیلم بود.
سومین فیلم سنفونی کلاغ ها بود که بازهم انتخاب موضوع و سوژه بسیار خوب بود اما عدم ایجاز و طولانی بودن پلان ها به فیلم لطمه زده بود.
خانه ام ابریست عنوان فیلم تجربی ساخته کریم عظیمی بود فیلمی پر زحمت که با وسواس و صرف وقت و دقت ساخته شده بود و در فضاسازی بسیار موفق بود. فیلمی با یک فضای ذهنی و آبستره موفق که تنهایی انسان را در جهانی که تنها ارتباطش به شکل جدی با دنیا از طریق سینماست نشان می دهد و در آخر نیز بازیگر فیلم با یک فیلم پیامش را به آیندگان منتقل کرد.
اما فیلم یال قیز ساخته نادر ساعی ور فیلمی داستانی که شاید در قالب یک اثر کوتاه نگنجد. در خصوص این فیلم صلح جو گفت: وقتی بازیگر فیلم برسر دوراهی قرار می گیرد و چاره دیگری جز انتخاب یکی از راه ها را ندارد چرا باید مخاطب را به این سو برد؟
صلح جو همچنین گفت: فیلم کوتاه یک اثر بلند خلاصه شده نیست. فیلم کوتاه در شکوفاترین لحظات و زمان به نتیجه می رسد و درگیر جزئیات نیست. اگر فیلمی نیاز به نشان دادن جزئیات و پرداخت دارد دیگر فیلم کوتاه نیست و فیلم کوتاه تنها با کد دادن منظور خود را نشان می دهد.
فیلم بعدی گوزن های پا به ماه ساخته حسن قهرمانی بود که نوعی از فیلم حاج آقا اکتور سینما بود. ماجرایی که می تواند سریال باشد و در قالب یک اثر کوتاه نمی گنجد.
آخرین فیلمی که در مورد آن صحبت شد فیلم کوتاه برفک ساخته نقی نعمتی بود. فیلمی که یک تجربه برای سینمای حرفه ای در باب فضا سازی است و کاری بسیار سخت بود. فیلمساز با عناصر محدود توانسته بود فیلمی تاثیر گذار بسازد و با ربط دادن جزئیات به هم  و گذاشتن جزئیات نتیجه ای بسیار خوب بگیرد که در پایان قهرمان داستان با استعانت از هنر، موسیقی و تکنولوژی نجات می یابد.
در ادامه حاضران در خصوص تک تک آثار به نمایش در آمده صحبت و بحث و گفت و گو کردند و صلح جو در پایان گفت: آدم ها همه صاحب اندیشه هستند و حرف برای گفتن دارند. مهم نیست ما چقدر اندیشه والا داریم . مهم این است که چطور بتوانیم آنها را ماندگار کنیم و در انتقال اندیشه از نسلی به نسل دیگر موفق باشیم.
این جلسه ساعت 21 در ارسباران با حضور علاقه مندان فیلم کوتاه، طهماسب صلح جو و مژگان زرگر معاون جشنواره ها؛ اموربین الملل و بازرگانی انجمن و همچنین سرپرست روابط عمومی انجمن  پایان یافت.