عصر روز چهارشنبه 13 دی ماه طبق اعلام قبلی، توسط انجمن سینمای جوانان ایران و با همکاری باشگاه فیلم تهران – فرهنگسرای ارسباران 10 فیلم کوتاه از ساعت 18 الی 19:30 برای علاقه مندان به نمایش درآمد و سپس توسط منوچهر اکبرلو – منتقد و مدرس فیلمنامه نویسی مورد نقد و بررسی قرار گرفت.
به گزارش «پایگاه خبری فیلم کوتاه» به نقل از روابط عمومی انجمن، این برنامه که با استقبال خوب علاقه مندان روبرو شد و ده ها علاقه مند در آن شرکت داشتند فیلمهای : آن دورها ساخته رضا جمالی، العطش ساخته مهدی فنائیان، خادمین پرچم ، اوج و عطش  ساخته مرتضی عدلی، پروانه های نینوا ساخته حسن ساروقی، مرکب آشنا ساخته مسعود سلیمانی فر، طوق ساخته فروزان شیرزادی، سایه آفتاب ساخته مجید پیل افکن، وقتی او تنها ماند ساخته سید حسین عابدی به نمایش درآمد.
در ابتدای این مراسم مژگان زرگر معاون جشنواره، اموربین الملل و بازرگانی انجمن طی صحبتی کوتاه به شرح نحوه همکاری با فرهنگسرای ارسباران پرداخت و با اشاره به این موضوع که طی دو هفته جاری به دلیل تقارن با ایام ماه صفر فیلمهای مناسبتی عاشورایی و دینی به نمایش در خواهد آمد و پس از آن شاهد نمایش آثار متنوع و در موضوعات مختلف خواهیم بود گفت: ادامه این برنامه همانطور که مدیرعامل محترم انجمن نیز اشاره کرد به استقبال علاقه مندان بستگی دارد و لذا هرهفته نمایش همراه با نقد و بررسی همراه است که خود یک کلاس آموزشی برای فیلمسازان فیلم کوتاه است و باید این فرصت را مغتنم شمرد.
زرگر در ادامه افزود: مدیرعامل انجمن وعده داده به زودی شاهد نمایش فیلمهای روز سینمای کوتاه ایران و جهان در این پاتوق باشیم که امیدواریم این گام نیز برداشته و نتایج راضی کننده ای برای فیلمسازان به همراه داشته باشد.
اکبرلو بحث خود را با تعریف سینمای دینی آغاز کرد و گفت: عده ای معتقد هستند پرداختن به دین و شئونات زندگی همه، از قبل از زندگی و به دنیا آمدن نوزاد آغاز و تا پایان مرگ ادامه دارد و گسترده آن بسیار وسیع است لذا هر فیلمی که مفهومی ارزشی داشته باشد فیلم دینی است.
اکبرلو با ذکر این نکته که یک فیلم می تواند به ناهنجاری ها اشاره کند و آن را مورد نقد و بررسی قرار دهد و به نوعی نیت ترویح ضد آن را داشته باشد و آن ناهجاری را به عنوان یک پدیده مخرب نشان دهد هم یک نوع سینمای دینی است افزود: پس این تقسیم بندی بسیار وسیع می شود و شاید بهتر باشیم فیلم ها را از نوع تاریخی؛ اجتماعی، سیاسی و ... دسته بندی کنیم.
اکبرلو در تعریف فیلمهای آیینی نیز گفت: آیین ها چکیده احساسات یک قوم است که از جغرافیا، مذهب، زبان و ادبیات و فرهنگ آن قوم سرچشمه می گیرد و چکیده شده آن همان آیین است.
او با اشاره به ادبیات و آیین ها گفت: هیچ فیلمی را نمی توان نام برد که رگه هایی از آیین ها در آن نباشد.
از نظر اکبرلو فیلم دینی فیلمی است که یک حس دینی را منتقل کند. اکبرلو در این خصوص گفت: فیلمی که ظاهر دینی داشته باشد اما نتواند حس دین را منتقل کند، فیلم دینی نیست.
وی صحبت های خود را به این شکل ادامه داد که چرا  یک مستندساز به یک مضمون خاص علاقه مند می شود؟ او باید بداند که چه می خواهد بسازد؟ به این باور برسد، و هدف او از ساخت این اثر تشویق و ترغیب است و یا بازداری از امری و از چیزی؟
این منتقد به نکات مشترک در آثار به نمایش در آمده در این جلسه پرداخت و گفت: همه فضاها همسان بود، همه آثار در فضاهای روستایی ساخته شده بود چرا که فیلمساز متصور می شود که در فضاهای روستایی شفافیت و صداقت بیشتری برای ساخت این نوع فیلمها هست، موضوع و محوریت آثار مرگ و چیزهایی است که پیرامون آن می گذرد مانند صحنه های عزاداری، سیاه پوشیدن، اتمسفر فیلم سرد و فضای فیلم سرد است، ریتم اثر کند و تحرک زیادی ندارد، به اصطلاح نما طولانی می شود. استفاده از نابازیگر در آثار که به شدت به ساخت فیلم لطمه می زند.
اکبرلو با اشاره به تمامی فیلمهای به نمایش در آمده در این برنامه گفت: بزرگترین لطمه به آثار را استفاده از نابازیگر می زند چرا که در بعضی از آثار که محوریت برروی یک شخصت است اگر نابازیگر باشد، حس را منتقل نمی کند و کار خنثی می شود.
منتقد اولین جلسه پاتوق فیلم کوتاه شناخت مخاطب را برای تولید مهترین نقطه آغاز تولید یک اثر دانست و گفت: فیلمساز باید بداند که مخاطب او چه کی است؟ او نباید فقط به دنبال انتقال یک مفهوم باشد بلکه باید مخاطب خود را بشناسد و براساس مخاطب اثر خود را ارائه نماید.
اکبرلو همچنین گفت: فیلمساز باید در ابتدای راه یک سئوال را در ذهن خود مطرح کند و بتواند به آن یک پاسخ یک خطی بدهد در این صورت است که می تواند به تمام سئوالات پاسخ دهد.
آخرین مبحث صحبت شد در این نشست نحوه برقراری ارتباط با ائمه و شخصیت هایی بود که امکان نمایش آنها در فیلم نیست. اکبرلو گفت تا زمانی که نتوانیم طرف مقابل خود را ببینیم نمی توانیم با او رابطه برقرار کنیم لذا چند روش برای نشان دادن شخصیتی که به طور مستقیم نباید چهره او را نشان داد وجود دارد:
1. بازتاب دوربینی2.  بازتاب شخصیتی در نزدیکان وی3. بازتاب روایی که از افراد معمولی استفاده می شود 4.شیوه نمادین یا بازتاب دور که در زمان و مکان دیگری اتفاق می افتد 5. استفاده از هاله نور6. شیوه فاصله گذاری که در هنرهای تعزیه و شبیه خوانی متداول است.
در پایان این برنامه در مورد 10 فیلم به نمایش در آمده صحبت شد و حاضران نیز در خصوص فیلمهای فوق و همچنین پیرامون فیلمهای دینی سئوالات خود را مطرح کردند.
قابل ذکر است برنامه بعدی پاتوق فرهنگی فیلم کوتاه، روز چهارشنبه 20 دی ماه خواهد بود.