به دنبال صدور دستورالعمل معاونت سینمایی برای تشکیل شورای بررسی آثار كوتاه و مستند قبل از ارسال به جشنواره‌های خارجی، مهوش شیخ‌ااسلامی نقطه نظرهایش را عنوان کرد.
متن نامه وی بدین شرح است:
آیا در لابلای بخشنامه‌های کوتاه و بلند و آن همه بکنید و نکنیدها، تاکنون نامه‌ای باعنوان حمایت از این دو گروه سازندگان فیلم مستند و کوتاه دیده شده است؟ آیا هرگز پرسیده‌اید روزگار شما چگونه با یک فیلم در سال می‌گذرد؟(اگر خوش‌شانس باشی یک فیلم در سال!).
آیا در این چند سینمای جدیدالتاسیس، سالنی کوچک به نمایش فیلمهای کوتاه و مستند به صورت دایم اختصاص داده‌اید؟
آیا تصمیم گرفتن برای این دو قشر فیلمساز که تمام تلاش‌شان اعتلای فرهنگ این مرزوبوم است، آنهم با کمترین دستمزد؛ نازلترین بودجه؛ سخت‌ترین شرایط فیلمسازی و دشوارترین وضعیت زندگی جایز است؟ آیا درست است که حضور اینان را در جشنواره‌های جهانی که حضوری از سر شایستگی هم هست، با سلایق و نظرات خاص و جهت‌دار خود، محدود نموده و دلسردشان کنیم؟
جشنواره، یک مسابقه فرهنگی است؛ در جشنواره اثر فیلمساز با آثار هنرمندان جهان مورد مقایسه قرار می‌گیرد؛ چنانچه هر سال شاهد موفقیت فیلمهای کوتاه و مستند ایرانی در جشنواره‌های خارجی بوده‌ایم و نام جمهوری اسلامی ایران بوده که در خبرها و اطلاع رسانی‌های سراسر دنیا پخش شده است، نترسیم و مطمئن باشیم که فیلمساز وطنش را دوست دارد، علایق و دلبستگی‌های بسیارِ فیلمساز ایرانی به وطن خود، باعث می‌شود فیلمش فراتر از یک انتقاد دلسوزانه نگردد. پس نگذاریم این عشق تبدیل به نفرت شود.
یک دیدگاه بگذارید