سیران شریف زاده

کاوه بهرامی مقدم متولد سال 1330 ، فعالیت فیلم سازی را از سال 1364 آغاز کرد. او مدرک فیلم سازی اش را با گرایش کارگردانی از مرکز اسلامی آموزش فیلمسازی در سال 1372 گرفت. بهرامی مقدم درسه زمینه فیلم مستند،داستانی و انیمشن فعالیت کرده است. از فیلم های او می توان به انیمیشن های جنگ نمونه و حباب، پل (16 میلیمتری)، فیلم های داستانی سبزها و چشم ها (16 میلیمتری)، رنگ آشنا (35 میلیمتری) و مستندهای حماسه حسین به روایت تعزیه(8 میلیمتری)، شوری دگر (8 میلیمتری)،من با خدا حرف می زنم (Dv cam) اشاره کرد. او  برای من با خدا حرف می زنم جایزه بزرگ جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران (بخش ملی) و جایزه ویژه بخش بین الملل، جایزه بهترین فیلم مستند ششمین جشنواره سینمای مستند کیش. اوچندی پیش داور جشن خانه سینما بود و اکنون به عنوان یکی از اعضای هیات انتخاب جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران مشغول دیدن فیلم های رسیده به دفتر جشنواره است.

به عنوان یکی از اعضای هیات انتخاب از فیلم هایی که می بینید لذت می برید؟

فیلم ها به لحظ محتوا و مفهوم خوب هستند. حاصل تجربه چند سال تولید فیلم کوتاه است که نشان از یک رشد و یک قابلیت دارد که به هر حال در طول زمان و براساس تمرین فیلم سازها و البته شرایط اقتصادی به وجود آماده است. و چیزی که ما تا این لحظه دیده ایم از یک رشد کیفی برخوردار هستند.
تنوع فیلم ها نیز برای شما راضی کننده هست؟

فیلم ها با تقسیم بندی داستانی، مستند، انیمیشن، نگاه نو و تجربی است که در هر کدام از این بخش ها فعالیت هایی انجام گرفته است ، تنوعی که به هر حال از دل مشغولی و تجربه فیلم سازها سرچشمه گرفته است.
آیا اعضای هیات انتخاب  جشنواره فیلم کوتاه تهران به یک انسجام و هماهنگی در روند انتخاب هایشان رسیده اند؟

خوشبختانه شرایطی که الان بین هیات انتخاب وجود دارد، یا براساس هوشمندی مسئولان برگزاری جشنواره یا کاملا اتفاقی، نزدیکی فکری است. در شناخت و برداشت از فیلم ها زیاد اختلاف نظری نداریم و یک قضاوت یک دست داریم.
و این هیات انتخاب یک دست،  تنوع گونه را در الویت قرار داده اند که از هر گونه چند کار حضور داشته باشد، یا صرفا کیفیت فیلم ها برایشان مهم تراست؟ چون به هر حال برای انتخاب محدودیت کمیتی وجود دارد.

البته در حالی که کیفیت الویت دارد گونه ها هم مورد نظراست. چه بسا که ضرورت حضور خود موضوع مطرح شده در فیلم آن قدر قوی باشد که مطرح کردنش یک امر واجب است.

یعنی ممکن است ضرورت حضور یک گونه و یک موضوع بر کیفیت کار ارجح باشد؟

اگر از کیفیت منظورمان ساختار سینمایی باشد، بله بعضی مواقع است که موضوع آن قدر ضرورت مطرح شدن دارد که حالا ساختار می تواند در مرحله دوم اهمیت قرار گیرد.

اما اهمیت حضور موضوعات خاص ممکن است به ضرر فیلمی که شاید به لحظ موضوع شاخص نباشد اما فیلم خوبی است، تمام شود...

این سوال شما دو وجه دارد. یکی این که فیلم های مشابه ساخته شده اند با ساختاری تقریبا برابر. مثلا یک مراسم آیین و مذهبی در یزد داریم که دو سه فیلم ساز در مورد این موضوع فیلم ساخته اند که  بین این سه فیلم قطعا آن یکی که ساختار قوی تر و سینمایی تری دارد حق انتخاب شدن دارد.

تعریفتان از «ساختار سینمایی » که اشاره می کنید، چیست؟ و این که این تعریف بین اعضای هیات انتخاب مشترک است؟

همه چیز براساس تجربه ای که هیات انتخاب، چه فیلم ساز و چه منتقد،دارد شکل گرفته است. این اعضای انتخاب هم در عرصه فیلم کوتاه حضور دارند هم در عرصه فیلم بلند، و تجربه لازم را برای اتخاذ یک روش مناسب و رسیدن به یک انسجام بین خودشان دارند. اول برای تصمیم گیری از موضوع فیلم شروع می کنیم و این که موضوع اساسا قابلیت تبدیل شدن به فیلم کوتاه را دارد، و بعد فیلم به دلیل نوع نگاهش به موضوع، پرورش موضوع، ساختار مناسب برای پرورش موضوع و دراماتیزه بودن و سینمایی بودن خود ساختار داوری می شود. این ها تمام نکاتی است که مورد نظر هیات انتخاب هست و از این زاوایا به یک اثر نگاه می شود و البته در نهایت هر کس رای خود را دارد و این ها با هم جمع می شوند و کمیت نهایی به دست می آید.

پس این امکان وجود دارد فیلمی تنها دلیل و امتیاز حضورش نگاه متفاوتش باشد؟
 بله، دقیقا! این همان جایگاهی است که برای بخش نگاه نو در نظر گرفته اند، که نگاه های نو مطرح شود. نگاه های نو هم الزاما تعریف های موجود تا به امروز نیست. در نتیجه چنین نگاه هایی و چنین فیلم سازانی در جشنواره حضور خواهند داشت.
سوالم صرفا مربوط به بخش نگاه نو نبود، منظورم همه بخش ها بود.

تمام فیلم هایی که بیشتر تجربی هستند و دارای نگاه و اندیشه نو هستند، در بخش نوعی نگاه جایگاه خوبی خواهند داشت. من حدس می زنم، البته قطعی نیست، شاید فیلم های تجربی در بخش بین الملل هم باشند. برای این که یک موضوع خوب این قدر اهمیت دارد که مثلا در بخش معناگرا هم بیاید.
این تنوع و این حضور نگاهای نو در همه ی بخش های داستانی، مستند و ... وجود دارد؟

قضاوت هنوز زود است، برای این که هنوز کامل فیلم ها را ندیده ایم. دیدن مستند ها را تازه شروع کرده ایم.
حضور چشم گیر فیلمسازان زن با ارسال 16 درصد فیلم ها را چگونه می توان تعبیر کرد؟

رفته رفته فیلم سازان زن قابلیت های خود را نشان می دهند. البته این اتفاق تنها در فیلم سازی نیست، حتی در کنکور هم این اتفاق افتاده است. این کمیت کم کم به یک کیفیت تبدیل شده است. حضور بیشتر فیلم سازان زن در بخش های مختلف اعم از داستانی، مستند و انیمیشن قابل توجه است. فکر می کنم این رشد بالقوه وجود دارد. در کارهای آن ها نگاه عاطفی به شدت محسوس است و قابلیت های خوبی دارند که اگر زمینه رشد برای شان فراهم شود ما می توانیم کارهای بسیار خوب و با کیفیتی از آن ها ببینیم.
چه جور زمینه رشدی؟

شرایطی ایجاد کنند که این ها بتوانند به درستی آموزش ببینند و کار کنند . شرایط اقتصادی برای تولید فیلم کوتاه یکی از معضلات اساسی است که در برابر فیلمسازان اعم از زن و مرد وجود دارد، ولی این شرایط برای خانم ها سخت تراست.