مستند مسجد جامع یزد یکی از قسمت های مجموعه ای درباره مساجد کهن ایران است که در بخش مسابقه جشنواره «رویش» به نمایش درآمد. این فیلم را هوشنگ میرزایی کارگردانی کرده است که در کارنامه او فیلم هایی مانند سازنه و مین دیده می شود.

گویا این فیلم بخشی از یک مجموعه مستند تلویزیونی است...
بله. مجموعه ای درباره معماری که برای شبکه خبر ساخته شد. در این مجموعه به سراغ مسجدهای کهن ایرانی رفتم، مساجدی که در قرون اولیه ورود اسلام به ایران ساخته شده اند.
خودتان به کار بر روی موضوع مساجد علاقه مند بودید یا سفارش تلویزیون باعث ساخت مجموعه شد؟
سفارش تلویزیون بود، اما خودم مدتی بود که با توجه به نگاه ضعیف مدیریتی به سینمای مستند و کوتاه تصمیم داشتم مستقل شوم تا بتوانم به موضوع هایی که هر لحظه امکان ساخت شان پیش می آید بپردازم. ساخت این مجموعه باعث شد بتوانم برای خودم وسایل تصویربرداری و تدوین تهیه کنم. البته به موضوع هم علاقه مند بودم.
چه ویژگی هایی شما را علاقه مند کرد؟
حس می کردم وجود یک مستند از معماری ایران در آرشیو حتی اگر اثر ضعیفی باشد بهتر از نبودن است. زمانی که برای ساخت مستندی از بم بعد از ویرانی به این شهر سفر کردم، خیلی غصه خوردم که چرا از بم زنده تصویر ندارم. با اهمین ذهنیت سراغ موضوع مساجد رفتم. این اماکن اغلب در مناطق کویری زلزله خیز واقع شده اند و ممکن است هر آن حادثه بم برای شان تکرار شود.
از چه تعداد مسجد فیلم ساختید؟
حدود 200 دقیقه تصویر از معماری سیزده مسجد ثبت کردم. یکی از آنها مسجد جامع یزد است که 1400 سال قدمت دارد و اولین مسجدی است که در ایران ساخته شده است.
چرا این فیلم را از میان مجموعه برای ارسال به جشنواره انتخاب کردید؟
من سه فیلم فرستادم و انتظار نداشتم مسجد جامع... انتخاب شود. از این سه فیلم، کاری که به نظرم قابلیت پذیرش بیشتری داشت، انتخاب نشد. فیلمی است درباره زنان خرمشهر که جوایزی هم گرفته بود.
برداشت شما از سینمای دینی چیست؟
معتقد به تفکیک سینمای دینی و غیردینی نیستم. حتی در شاخه های هنری دیگر هم اینطور نیست. روح دین باید در یک اثر هنری مستتر باشد، حتی اگر به مذهب دیگری پرداخته باشد. متاسفاه تعدادی از فیلم هایی که در این چند روز دیدم به شکل شعار به دین پرداخته بودند، در حالی که برای انتقال پیام دینی باید از بیان غیر مستقیم استفاده کرد.