جمشید مجددی با مستند پیوند دربخش مسابقه نخستین جشنواره رویش شرکت دارد. او در «پیوند» ماجرای اولین پیوند قلب را در مشهد روایت می‌کند. مجددی قصد داشته تا مساله‌ای فراتر از یک عمل پیوند را در این فیلم نشان دهد. او بیشتر بر مسائل روحی محمد پسری که در فیلم مورد جراحی قرار می‌گیرد متمرکز بوده است. پیوند یکی از مطرح ترین فیلم های جشنواره رویش است.
چطور شد که در جریان این پیوند قلب قرار گرفتید و خواستید فیلمی بر اساس آن بسازید؟
از طریق یکی از آشنایانم متوجه شدم که قرار است برای اولین بار عمل پیوند قلب در مشهد صورت بگیرد. پیوند قلب اتفاق تازه‌ای نیست، اما «اولین» بودنش در مشهد نظرم را جلب کرد. از همین رو تصمیم گرفتم فیلمی در این زمینه بسازم. وقتی برای دیدن کسی که قرار بود قلب به او پیوند زده شود به بیمارستان رفتم با محمد، پسری محجوب و خجالتی روبه‌رو شدم که چندان اهل صحبت‌کردن نبود. کم کم با محمد و دکتر‌ها و پرستارش آشنا شدم و به این شکل ساخت فیلم آغاز شد.
چگونه محمد ، خانواده‌اش و پزشکان او حضور شما و گروه تان را در جمع خود پذیرفتند؟
برای نزدیک شدن به محمد از طریق پرستارش خانم آرش نیا وارد شدم. محمد همان طور که گفتم چندان اهل صحبت نبود و این مساله ارتباط بر قرار کردن با او را دشوار می‌کرد. از همین در آغاز کار او اصلا با ما همکاری نمی کرد و با ساخت فیلمی در مورد خودش مخالف بود. اما از آن جا که او همواره صحبت‌های خانم آرش نیا را می‌پذیرفت با راضی کردن پرستار توانستیم نظر محمد را هم جلب کنیم.
به جز اولین عمل پیوند قلب در مشهد نکته دیگری باعث نشد شما به ساخت این فیلم راغب شوید؟
آنچه هنگام جراحی قلب دراتاق عمل اتفاق می‌افتد، همان چیزی است که در سایر عمل‌ها رخ می‌دهد و نکته چندان تازه‌ای درآن وجود ندارد، اما آنچه موضوع را خاص و متفاوت می‌کند اتفاقی است که پس از جراحی رخ می‌دهد. نگهداری بیمار از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است. برای نگهداری کسی که عمل پیوند را پشت سر گذاشته، نیاز به وجود افرادی است که به لحاظ روانی به بیمار کمک کنند. در مورد عمل محمد، پرستار و پزشکش نقش بسیار مهمی را ایفا کردند. نمایش آنچه پس از عمل برای روح و روان بیمار اتفاق می‌افتد برایم بسیار جالب توجه بود.
چرا فیلم را درجشنواره رویش شرکت داده‌اید؟
مضامین دینی در این فیلم دیده می‌شود. آنچه محمد را پس از عمل حفظ کرد و سر پا نگه داشت،اعتقادات او به مسائل دینی بود.
چگونه به این فرم رسیدید؟
مطمئناً تنها نمایش جراحی نمی‌توانست در بردارنده نکته مهمی باشد. آنقدر بار روانی ماجرا بالا بود که هنوز در شوک آن هستم. زمانی که دانشجویان پزشکی می‌خواهد وارد اتاق عمل شوند هیچ‌گاه از عمل جراحی قلب شروع نمی‌کنند، اما من بدون پیشزمینه‌ای با عمل پیوند قلب روبرو شدم و این مساله تاثیر بسیار شدیدی بر روحیه ام گذاشت. پس از آن هم وضعیت روحی و جسمی محمد کاملا مرا درگیر خود کرد. بنابراین قالبی که در حال حاضر در فیلم دیده می‌شود چیزی است که به واسطه فضای حاکم بر کار شکل گرفت.
در مرحله تولید به بن‌بست برنخوردید؟
نه، کار ما ذره ذره شکل گرفت. این فیلم بر اساس طرحی از پیش نوشته شده ساخته نشده است. بنابراین بر اساس هر آنچه اتفاق می‌افتد پیش می‌رفتیم و کار را طبق اتفاق ها پیش می‌بردیم.
حرف اصلی تان در فیلم چیست؟
عمل پیوند به نظر اکثر ما مساله‌ای ساده می‌آید، هدف من از ساخت این فیلم نشان دادن ابعاد مختلف این عمل بوده است. قصد داشتیم پیچیدگی‌های آن را نشان دهم. قلب عضو بسیار عجیبی است. برخلاف آنکه می‌گویند قلب مرکز احساس نیست من معتقدم این بخش نمود مرکز احساس است و به همین خاطر خواستم در فیلم آنچه در پشت عمل پیوند این عضو حساس پنهان است را به نمایش بگذارم.
ساخت فیلم چقدر طور کشید؟
حدود یکسال.
چه مدت مشغول تصویربرداری بودید؟
از زمانی که محمد سراغ خانواده اهدا کننده قلب رفت با او همراه بودیم و کل کار تصویربرداری یک ماه ادامه داشت.
تا چه زمانی محمد را دنبال می‌کنید؟
تا زمانی که او به زندگی طبیعی‌اش باز می‌گردد.
ممکن است درباره محمد و شرایط تازه زندگی‌اش فیلم بسازید؟
به محمد وزندگی‌اش علاقه‌مند هستم و شاید به همین خاطر بخش‌های تازه زندگی او را به فیلم اضافه کنم.
باز هم مایل هستید به موضوع پیوند بپردازید؟
اصلاً دوست ندارم به بیمارستان برگردم. وقتی کار را شروع کردم فکر نمی‌کردم تا این حد ساخت فیلم بر من تاثیر بگذارد، اما اثر ساخت این فیلم آنقدر زیاد بوده که هنوز با ورود به بیمارستان خاطرات آن برایم زنده می‌شود.
برگزاری جشنواره «رویش» را چگونه ارزیابی می کنید؟
معادل این جشنواره با نام « مذاهب امروز » در ایتالیا برگزار می‌شود. دست‌های خسته یکی از مستند‌هایم در این جشنواره شرکت داشت و به این واسطه بابرگزاری جشنواره ای با موضوع دین خارج از کشور آشنا بودم. وقتی متوجه شدم چنین جشنواره‌ای در ایران برگزار می‌شود، راغب شدم تا کارم را در آن شرکت دهم. البته معتقدم جشنواره «رویش» می‌تواند به سایر دین‌ها و آثار فیلمسازان دیگر کشورها هم بپردازد.
یک دیدگاه بگذارید