این‌که از فیلم‌سازان درخواست شود تا به اجرا و کارگردانی اپرا رو بیاورند، یک نوع فضای غلط‌انداز دارد.
تهیه‌کنندگان گمان می‌کنند با حضور فیلم‌سازان سرشناس در عرصه‌ اپرا، مخاطبان جدیدی به این هنر جذب می‌شوند. تصور این‌که طرفداران کیارستمی و وودی آلن با حضور آنان در اپرا، به یک‌باره علاقه‌مند موتزارت و پوچینی ‌شوند، کمی خوش‌بینانه است.
روزنامه گاردین در گزارشی با ابراز تعجب از این‌که کیارستمی، اپرای همه زن‌ها مثل هم هستند (Cosi Fan Tutte) موتزارت را در جشنواره آکس آن پرونس لندن اجرا خواهد کرد، نوشته است این‌که کیارستمی یا وودی آلن قصد کارگردانی اپرا را دارند، موجب تعجب نیست؛ بلکه چرا آن‌ها این دو اپرا را انتخاب کرده‌اند، تعجب‌برانگیز است.
این روزنامه اضافه کرده است، بهتر است کیارستمی اپرای جانی شیچی که وودی آلن در لس‌آنجلس آن را اجرا خواهد کرد، به‌عهده بگیرد و وودی آلن نیز اپرای همه زن‌ها مثل هم هستند (Cosi Fan Tutte) کیارستمی را اجرا کند.
اپرای همه زن‌ها مثل هم هستند (Cosi Fan Tutte) برای وودی آلن بسیار مناسب‌تر بود. چراکه داستان آن به فیلم یک شب نیمه‌تابستان او نزدیک‌تر است.
ازسوی دیگر، اپرای جانی شیچی درباره مرد توطئه‌گری است که تظاهر به مردن می‌کند تا خانواده‌اش را برسر مسائل مالی فریب دهد. داستان این اپرا به فیلم طنز کلوزآپ؛ دورنمای نزدیک کیارستمی بسیار نزدیک‌تر است که در آن یک کلاهبردار سعی دارد تا با قراردادن خود به جای محسن مخملباف خانواده‌ای را فریب دهد. اپرای موردنظر وودی آلن همچنین به فیلم باد ما را خواهد برد کیارستمی نزدیک است.
ایده‌ فیلم‌سازانی که به اجرای اپرا رو می‌آورند، تازگی ندارد. اما درباره کارگردانانی که هرگز تجربه کارگردانی اپرا ندارند، چه؟ در این صورت موجب تاسف است که اورسون ولز نتوانست رویس گودونوف و چارلی چاپلین نیز نتوانست پاگاچی را کارگردانی کنند.
در نتیجه فرانسیس فورد کوپولا که پدرش یک رهبر اپرا بود نیز باید دان کارلوس اثر وردی را که المنت‌هایی از پدرخوانده را دارد کارگردانی کند.