داستان‌هایی را روایت کنید که واقعا می‌خواهید
مرجان ریاحی
دیوید پاپ، کارگردان، تهیه کننده و مدرس انگلیسی، یکی از حاضران در ششمین جشنواره فیلم کوتاه فیکه بود و یک کارگاه فیلمسازی برای جوانان پرتغالی برگزار کرد. او به عنوان مدرس و تمرین دهنده سابقه‌ای طولانی دارد و همراه با همکارانش در تشکیلات «اتحاد تهیه‌کنندگان جدید» (New Producers Alliance) طی 15 سال گذشته نقش مهمی در تربیت سینماگران جوان مستقل انگلستان و ارتباط آنها با یکدیگر داشته است. او که به عنوان مدیر این نهاد فعالیت می‌کند، پیش از آن مدیر آموزش آکادمی فیلم نیویورک انگلستان و مشاور آموزشی آکادمی فیلم ایرلند بوده است. او همچنین مدیریت شرکت فیلمسازی «ادونس فیلمز» (Advance Films) در انگلستان را بر عهده دارد.
پاپ فیلمسازی را با ساخت فیلم کوتاه جمجمه‌ها، فرشته‌ها، مامان و بابا آغاز کرد و نخستین فیلم بلندش با نام دور از همه‌جا را در سال 2002 در آمریکا ساخت. وی در این گفت‌وگو درباره مسائل متنوعی از جایگاه فیلم کوتاه و سینمای مستقل در انگلستان تا فعالیت‌های آموزشی و سینمای مورد علاقه‌اش صحبت می‌کند.
شما مدیر تشکیلات New Producers Alliance هستید. تا جایی که می‌دانم بیشتر اعضای شما فیلمسازان مستقل هستند و به همین دلیل دوست دارم در ابتدا بدانم وضعیت سینمای مستقل در انگلستان چطور است و با چه چالش‌هایی روبه‌روست؟
اعضای ما شامل تهیه‌کنندگان، کارگردانان و فیلمنامه‌نویسان هستند و ما یک تشکیلات فراهم کننده تمرینات فیلمسازی بین‌المللی هستیم. در انگلستان، چالش‌های ساخت فیلم با کشورهای دیگر یکسان است. تهیه کنندگان همیشه به دنبال راه‌های جدید جذب سرمایه و توزیع فیلم‌های خود هستند.
در سینمای هنری و مورد پسند جشنواره‌های بین‌المللی، انگلستان چهره‌های مشهوری دارد. مانند مایک لی، کن لوچ، مایکل وینترباتم و اخیرا آندرآ آرنولد. کنجکاوم بدانم یک فیلمساز جوان مستقل در انگلستان از کجا باید آغاز کند؟
بیشتر فیلمسازان با ساخت فیلم کوتاه آغاز می‌کنند و از آنها برای نمایش کار خود بهره می‌برند. همچنین، فکر می‌کنم فیلمسازان جوان باید بدانند لازمه به دست آوردن جایگاه در صنعت سینما یک تلاش مادام‌العمر است. ما در این زمینه برقراری ارتباط و تماس را تشویق می‌کنیم. از ذکر نام کارگردان‌هایی که گفتید، بسیار خشنودم. چون آنها فیلمسازانی هستند که انگلستان باید به خاطرشان به خود ببالد.
احتمالا یک تلقی عمومی که از سینمای انگلستان در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد، یک سیستم با سابقه و عظیم است که رابطه‌ای نزدیک و پویا با هالیوود دارد؛ بسیاری از بازیگران مشهور ساکن هالیوود اهل انگلستان هستند و تصاویر نخستین نمایش جهانی بلاک بوسترهای هالیوود در لندن به همه جای جهان مخابره می‌شود. قاعدتا این نزدیکی با هالیوود همه واقعیت درباره سینمای کشور شما نیست. شما چه تصویری از سینمای انگلستان می‌دهید؟
خب، رابطه میان آمریکا و انگلستان را به راحتی می‌توان از طریق زبان مشترک توضیح داد. با این وجود، فکر می‌کنم کشورهای زیادی به شکل موازی سینمای مستقل و نظام بزرگ فیلمسازی را در کنار هم دارند. چشم‌انداز سینمای مستقل آمریکا پویا است و فیلم‌های خوب زیادی در آن تولید می‌شود. به علاوه، انگلستان سنت ساخت فیلم‌های خوب کم‌هزینه بر اساس داستان‌های شخصیت پردازانه دارد. عموما در انگلستان بودجه فیلم‌های بزرگ آمریکایی در دسترس نیست، اگرچه برخی فیلمسازان انگلیسی مانند پل گرین‌گراس می‌توانند بر روی پروژه‌های بزرگ در آمریکا کار کنند. فکر نمی‌کنم صنعت سینمای انگلستان منابع مالی بزرگ داشته باشد، اما می‌دانم ما تنوع فراوانی از داستان‌ها و استعدادها داریم.
نزدیک به 15 سال از تاسیس NPA می‌گذرد. چقدر به عنوان شبکه‌ای برای اتصال فیلمسازان مستقل انگلستان که حرفهای تازه‌ای دارند موفق بوده است؟
تعداد اعضای ما همچنان درحال افزایش است. تهیه‌کنندگان، کارگردان‌ها و فیلمنامه‌نویسان به ما می‌پیوندند و در جست‌وجوی ایجاد ارتباط با یکدیگرهستند. ما به شکل منظم برنامه‌های ارتباط و دیدار برگزار می‌کنیم تا این امر را تسهیل کنیم و از دل این روند، فیلم‌های بلند بیرون می‌آیند.
جایگاه فیلم کوتاه در انگلستان چگونه است؟ آیا ساخت فیلم کوتاه صرفا یک شروع برای ورود به سینمای حرفهای است یا به عنوان یک فرم هنری مستقل از سوی مخاطبان و منتقدان به رسمیت شناخته می‌شود؟
ما سازمان‌های بزرگ زیادی مانند «فیوچر شورتس» و شبکه فیلم بی‌بی‌سی داریم که فیلم‌های کوتاه را نمایش می‌دهند و با این آثار به عنوان فرم بیانی مستقل برخورد می‌کنند. همچنین جشنواره‌هایی مانند جشنواره فیلم کوتاه لندن و بریستول به این فیلم‌ها اختصاص دارند.
شما یک مسابقه فیلم کوتاه دارید و به برندگان مسابقه برای ساخت و نمایش فیلم‌هایشان کمک می‌کنید. کمی درباره هدف‌تان از تاسیس این مسابقه توضیح دهید. آیا این مسابقه محدود به اعضای NPA است؟
بله، شرکت کنندگان در مسابقه باید عضو باشند. البته عضویت به راحتی امکان پذیر است. این مسابقه برای تجلیل از سازندگان فیلم کوتاه در NPA تاسیس شد. در میان جوایز متعددی که اهدا می‌شود، فیلم‌های برنده در جشنواره کن به نمایش درمی‌آیند.
یکی دیگر از فعالیت‌های NPA برگزاری دوره‌های آموزشی و تمرینی است. آیا قصد دارید نسل جدیدی از کارگردانان، فیلمنامه‌نویسان، تهیه‌کنندگان و... را تربیت کنید؟
دوره‌های ما همیشه در هماهنگی با شیوه‌های جدید جذب سرمایه -مانند پخش و تولید مشترک- طراحی می‌شود. تمرینات ما برای کمک به فیلمسازان مستقل در جهت یافتن مسیر صحیح در صنعت سینمای جهان شکل می‌گیرد.
از چه متدی در این دوره‌ها استفاده می‌شود؟ دانش تئوریک، شیوه کارگاهی و یا ترکیبی از این دو؟ لطفا کمی توضیح دهید.
NPA سمینارها و دوره‌های مبتنی بر کلاس در زمینه تهیه فیلم، فیلمنامه‌نویسی و کارگردانی برگزار می‌کند. شرکت من (ادونس فیلمز) کارگاه‌های مبتنی بر کار تمرینی به علاوه سمینارها و لابراتورها و مشاوره آموزشی ترتیب می‌دهد.
مدرسان و تمرین دهندگان دوره‌های NPA چه کسانی هستند؟ خود شما بیشتر در چه دوره‌هایی درس می‌دهید؟
همه مدرسان از حرفه‌ای‌های سینما هستند که سابقه تدریس و تمرین دارند. برای ما مهم است که اطلاعات آنها مدام به روز شود و ضمنا معلمان خوبی باشند. من کارگردانی و پرورش فیلمنامه تدریس می‌کنم.
آیا امکان شرکت فیلمسازان و دانشجویانی از دیگر کشورها در این دوره‌های تمرینی وجود دارد؟ اگر پاسخ مثبت است، متقاضیان باید چه مراحلی را طی کنند؟
کارگاه‌های ما برای همه آزاد است و از طریق آن‌لاین یا مراجعه به دفتر NPA امکان ثبت نام وجود دارد.
در اوورا متوجه شدم که شرکت کنندگان در ورک‌شاپ برای شما احترام و علاقه‌ای فراتر از یک استاد قائل بودند و این نکته برایم جالب بود. اصول خود شما در این ورک شاپ‌ها چیست؟
اصل اساسی من در تدریس این است که هنرجویان را باید با ابزار کار مفید تنها گذاشت و به آنها برای داستان‌گویی کمک کرد. مهم‌ترین چیزهایی که یادشان می‌دهم آنهاست که می‌تواند بلافاصله در فیلمی که می‌سازند به کار بیاید.
از حضور در جشنواره فیکه چه احساس و تجربه‌ای داشتید؟
کارگاهی که در جشنواره فیکه برگزار شد، عالی بود. همه هنرجویان پشتیبان هم بودند و به کارشان تعهد داشتند. این فضا بر کل جشنواره حاکم بود. بسیار شلوغ و پرمشغله بود، اما احساس خوبی از همکاری برجا گذاشت. ما طی پنج روز 20 فیلم ساختیم.
در وب‌سایت NPA دیدم که UK Film Council و تعدادی از سازمان‌های سینمایی دیگر انگلستان حامی یا همکار شما هستند. آیا با جشنواره‌های فیلم هم ارتباط خاصی دارید؟
NPA برنامه‌هایی را در جشنواره‌های مختلف برگزار می‌کند. نشست‌ها، سمینارها و رویدادهای ارتباطی. از میان این جشنواره‌ها می‌توان به ادینبورو، لندن، کن و برلین اشاره کرد.
شما علاوه بر انگلستان، در کشورهای زیادی دوره‌های آموزشی و ورک‌شاپ برگزار کرده‌اید. آیا تمایل دارید در ایران هم چنین تجربه‌ای داشته باشید؟
بسیار خوشحال می‌شویم که یک کارگاه در ایران برگزار کنیم.
در مقام فیلمسازی که چندین فیلم کارگردانی و تهیه کرده است، چه نوع سینمایی را با چه خصوصیاتی دوست دارید؟
سینمای جشنواره‌ای، درام و تریلر.
در شرکت ادونس معمولا چه نوع فیلم‌هایی تهیه می‌کنید؟ آیا به تولید مشترک با دیگر کشورها هم علاقه دارید؟
«ادونس» در حال مذاکره با تهیه‌کنندگانی از کشورهای دیگر برای تولید مشترک است و همیشه در جست‌وجوی پروژه‌های جدید. ما به دنبال درام‌های جشنواره‌ای و فیلم‌های تریلر هستیم.
تا چه حد با سینمای ایران آشنایی دارید؟
این شانس را دارم که در لندن زندگی کنم که فیلم‌هایی از سراسر جهان در آن به نمایش درمی‌آید. فیلم‌هایی از ایران را که در سطح جهان مطرح بودند دیده‌ام.
به عنوان یک سینماگر و مدرس باتجربه چه توصیه‌‌ای برای علاقه‌مندان به فیلمسازی و فیلمسازان جوان دارید؟
داستان‌هایی را روایت کنید که واقعا می‌خواهید روایت‌شان کنید. با کسانی که به‌شان اعتماد دارید، روابط کاری محکم برقرار کنید. ضمنا، در یک مقطع خودتان را به یک پروژه محدود نکنید.
یک دیدگاه بگذارید