آلبرت میسلز مستندساز 81 ساله آمریکایی که لقب «پیشکسوت مستندسازان» را یدک می‌کشد، در مراسمی از آمیخته شدن داستانگویی و بیان واقعیت در مستندهای سال‌های اخیر انتقاد کرد.
به گزارش «پایگاه خبری فیلم کوتاه» میسلز که بیش از نیم قرن سابقه ساخت فیلم‌های مستند دارد، پنجشنبه گذشته در برنامه‌ای که در آکادمی علوم و هنرهای سینمایی آمریکا به نمایش آثارش اختصاص داشت شرکت کرد و درباره فیلم‌هایش صحبت کرد.
او به خبرگزاری فرانسه گفت: باعث تاسف است که افراد با نیت بیان واقعیت فیلم مستند نمی‌سازند. آنها بیشتر به فکر کنترل همه چیز در فیلم‌های‌شان هستند.
میسلز افزود: آلفرد هیچکاک به زیبایی این تفاوت را بیان کرده است: در فیلم داستانی، کارگردان خدا است. در فیلم مستند، خدا کارگردان است.
میسلز که یکی از منتقدان جدی مستند فارنهایت 11/9 مایکل مور بود، گفت که نگران افزایش تعداد مستندهایی است که مرز میان واقعیت و داستان را محو کرده‌اند.
پیشکسوت سینمای مستند جهان ادامه داد: برای من عجیب است که فیلمسازان از این آمیختگی احساس غرور می‌کنند. وقتی می‌شنوم که فیلمسازان داستانی حرف‌هایی مانند «فیلم‌های مستند یک واقعیت داستانی هستند» به زبان می‌آورند، اذیت می‌شوم. چیزی که یک مستند به خوبی می‌تواند انجام دهد، ارائه معلومات از جهان واقعی است.
میسلز گفت از این که سینمای مستند در سال‌های اخیر تجدید حیات کرده است، چندان متعجب نیست و استقبال عموم از فیلم‌های مستند را ناشی از همین آمیختگی با داستانگویی دانست.
میسلز نخستین مستند خود را با عنوان روانپزشکی در روسیه در سال 19۵۵ کارگردانی کرد. او تا به حال 3۴ فیلم مستند کارگردانی و ۵3 فیلم را فیلمبرداری کرده است.
نکته جالب این است که او همچنان به فیلمسازی ادامه می‌دهد و آخرین مستندش با عنوان سالی گراس: یک پرتره به تازگی آماده نمایش شده است.
میسلز در سال 197۴ به خاطر مستند کوتاه دیوار دهکده کریستو نامزد دریافت جایزه اسکار بود و در سال‌های 198۵ و 1991 جایزه امی را به دست آورده است.
انجمن بین‌المللی سینمای مستند (IDA) در سال 199۴ جایزه یک عمر فعالیت را به او اهدا کرد.
او در سال 199۵ موسسه میسلز را به عنوان یک سازمان غیر انتفاعی برای آموزش و تمرین فیلمسازی جوانان تاسیس کرد.