دوربین در مقابل زندگی یا زندگی در برابر دوربین؟
پیروز کلانتری
زنی جوان تازه طلاق گرفته است.مردی با دو دخترش همسر و مادر از دست داده اند.دختر مرد از زن می خواهد که مادر آن ها شود.زن دوره ای را در آن زندگی می گذارد و بعد فاصله می گیرد.
فیلم مستند است و دوربین عمدتا در دست زن و دختر (و گاه مرد و فیلمساز) قصه گوی ماجراست.
شیر+زاد جز در جشنواره فیلم کوتاه اصفهان دیده نشده و موجه و مفید نیست که به جزئیات آن بپردازیم.فیلم،در ادامه فیلم قبلی فیلمساز با حس و حال مشهدی٬ رضا فرهمند، پیگیر کشاکش و عصبیتی حاد از زندگی آدمی به ته رسیده است که باید تغییر مسیر بدهد وگرنه از مسیر پیموده، گریز گاهی ندارد.
فیلمساز ما هم که از قرار خود کم شیدا و شورش طلب نیست،از چند راه به درون این موقعیت و آدم ها راه می جوید:
1- به شخصیت فیلم آنچنان نزدیک می شود که خود به موضوع دوستی و عاطفه آن شخصیت تبدیل می شود.همین جا یک موقعیت طلایی نصیب فیلم می شود.دوربین دیده نمی شود و زندگی مقابل دوربین جای دوربین در برابر زندگی را می گیرد.این موقعیت فراتر از حد اعتماد آدم های فیلم به فیلمساز است.
2- شخصیت در مقطعی موضوع فیلم می شود که ملاحظه کاری و لا پوشانی ندارد.(در این فیلم شگفت زده ی آنچه از ذهن و زبان شخصیت ها می تراود می شویم،غافل از آنچه که در راش ها مانده و راه به فیلم نهایی نیافته است!). فراتر از این،او تشنه موقعیتی برای خالی کردن خود و قطع رابطه با وضعیت موجود به هوای پوست اندازی و جراحی روح برای گذر به وضع دیگر است.حالا دلی پیدا می شود و می گوید دستم را بگیر یا دستی که دراز می شود و می گوید به من دل بده.نگاه شیدای فیلمساز شخصیت افسرده حال را هم شیدا می کند.دوربین،دلی می شود که با زیر و بالای لحظات شور و حسرت جسم و روح آدم فیلم می تپد و این موقعیت جز از جسارت و پا در سفر گذاشتن فیلمساز در این راه نا آشنا حاصل نمی شود.
3- به این روابط جوش خورده یک انتخاب نهایی و تعیین کننده اضافه می شود.دوربین در دست زن (و نیز دختر) قرار می گیرد.حرکت بر لبه تیغ!فیلمساز می پذیرد که عنان ماجرا و روابط را در مرحله فیلمبرداری رها کند و راه به زندگی و حرکت آن بدهد (چقدر راش گرفته شده؟).نتیجه کار به خاطر آن 1 و 2 حاصل شده،ترکیب جذابی از زندگی و نمایش زندگی است و بار فیلم در مسیر ارائه لحظه هایی ویرانگر عادت ما به سلامت به زمین می نشیند.
*فیلم در جشنواره فیلم کوتاه اصفهان در بخش فیلم های داستانی پذیرفته شد و جایزه اصلی را گرفت.داستانگویی دور از روحیه و روال سینمای مستند فرض شد یا فاصله فیلم مستند و داستانی زاییده ذهن نقاد و تحلیل گر ماست و زندگی این تمایزات را بر نمی تابد؟

اشاره
 در پی فراخوان «پایگاه خبری فیلم کوتاه»برای معرفی فیلم ،همانطور که پیش از این اعلام شده بود، در نخستین مرحله تعدادی از فیلم های ارسال شده توسط  تحریریه این پایگاه خبری برای معرفی هفتگی انتخاب شدند.
فیلمسازانی که تمایل دارند از این فرصت بهره مند شوند، می توانند آثار خود را به آدرس تهران، صندوق پستی 157/17185 ارسال کنند.