نوجوانی شاهد مرگ خود است و اطرافیانش را در لحظه‌های مختلف می‌بیند، تا این‌ که به سمت دنیایی دیگر حرکت می‌کند.
تلالو پیش از این در بیست و دومین جشنواره فیلم کوتاه تهران به نمایش در آمد و دو جایزه بهترین فیلم داستانی بخش مسابقه نگاه نو و جایزه فیلم برگزیده انجمن فیلم کوتاه ایران را از آن خود کرد.
تلالو در بخش مسابقه فیلم های کوتاه سینمای ایران در بیست و چهارمین جشنواره فیلم فجر حضور دارد.
تلالو به مساله مرگ پرداخته است«نزدیک شدن به مساله مرگ برایم دغدغه ای بود که هر روز بیشتر می شود.دو سال پیش لحظه مرگ خودم را خواب دیدم و مدتها درگیر بودم که آن را بسازم.یک سال و نیم بعد،شب آغاز فیلمبرداری خواب عزرائیل را دیدم و شب پایان فیلمبرداری خواب برادر مرحومم را،که به تماشای فیلم نشسته بود،شاید کسی باور نکند که من فکر می کنم تلالو و حاشیه هایش یک خواب است.فیلمسازی با مشاورت عالم ارواح تجربه بزرگ تلالو بود که اگر آنها قبول کنند به این مسیر ادامه خواهم داد.»

اکثر نماهای فیلم از بالا تصویربرداری شده است و اجرای خیلی خوبی دارد و دیدگاه کسی را که تازه مرده است به خوبی القا می کند.«تجربه جدیدی بود هر چند دیدگاه بومی ما نسبت به مرگ بود،از ویژگی های دیگر آن دشوار بودنش بود.چون به اعتقاد من کاری که سخت نباشد ارزشمند نخواهد بود.مشکلات کار زیاد بود،سه ماه پیش تولید و تولید طول کشید و یک ماه تدوین و صدا گذاری آن.اولین مشکل سایه آفتاب بود و در طول روز زمان مفید برای گرفتن این پلانها بسیار کم بود.دومین مشکل تاور کرینی بود که به خاطر استفاده های خیلی ساده از آن عادت به این پلانهای سخت نداشت.یکی از مشکلات آن را با ساختن یک فرمان که دوربین داخل آن قرار می گرفت حل کردم و با بقیه مشکلاتش کنار آمدم.سومین مشکل انتخاب لوکیشن بود که هیچ جایی راضی ام نمی کرد ولی باز هم کنار آمدم و مشکلات دیگر که شاید به تعداد دقیقه های تولید این فیلم من و گروهم را درگیر خودش می کرد.»

در صحنه هایی از فیلم دوربین نماهایی از زیر آب و داخل قبر را به تصویر می کشد.«پلان زیر آب ساده ترین پلان تلالو بود.زمان مفید تصویر برداری سه ساعت بود،که بر اساس تجربیات فیلم قبلی ام گرفته شد.پلان داخل قبر یک روز کامل زمان برد،کادر دلخواهم را پیدا نمی کردم،می دانستم که حساس ترین پلان فیلم را قرار است بگیرم.زمانی که داخل قبر بودم می دانستم که در دو طرفم دو انسان که روزی مثل من نفس می کشیدند با آرامش خوابیده بودن و این وسواس مرا برای تاثیر گذاری بیشتر می کرد و بالاخره آن پلان را گرفتم.»

در تلالو توجه به فرم به مراتب بیشتر از داستان است.«تلالو ضد داستان است.این فیلم یک روایت دارد و من در تلاش بودم روایتم درست باشد.یک روایت خوب به طور کل نیاز به سوژه خوب،قصه جذاب ، تکنیک عالی و ساختاری فوق العاده دارد،در این فیلم قصه حذف شده بود و روایت شاخص اصلی ارتباط با مخاطب بود.در مورد ساختار و تکنیک می توانم بگویم اگر قرار نبود زاویه های انگل و زمان پلانها طولانی باشد،تلالو را نمی ساختم.در دو سال اخیر که به دنبال وسیله ای بودم تا این پلانها را به وسیله آن فیلمبرداری کنم،سراغ همه چیز و همه کس رفتم و به این نتیجه رسیدم که ما در فقر کامل امکانات به سر می بریم و همین باعث شد که شاید سی در صد ذهنیتم در مورد تلالو را به تصویر بکشم.»

کاراکتر اصلی فیلم نوجوان است و این موضوع تاثیر حسی خاصی روی تماشاگر می گذارد.« کاراکتر اصلی تلالو خودم هستم.من اعتقاد دارم،انسان زمانی که به سفر ابدی خود پا می گذارد،دراماتیک ترین توشه اش معصومیت است و انتخاب یک نوجوان برای تلالو اشاره نمادین به همین معصومیت دارد.مطمئنا بعضی از مخاطبان به یاد عزیزان از دست رفته شان می افتند و بخش اعظمی از آنان خودشان را به جای آن کودک خواهند دید.مرگ برای همه انسانهاست با هر دین و مسلکی و دنیایی دیگر وجود دارد که خارج از تصور انسان است و فیلم تلالو مرزی است بین این دو.»