ورایتی: جشنواره‌های سینمایی به شکل سنتی واحه‌ای درکویر بوده‌اند، راه فراری سریع برای هنرمندان و معامله‌گران از نگرانی‌های دنیای واقعی. اما دیگر این‌طور نیست.
بحران مالی به تعدادی از جشنواره‌های سینمایی آمریکا لطمه زده است، لطمه شدید. پول محلی و اسپانسرشیب به سرعت در حال آب رفتن است.
یکی از قربانیان این وضعیت تا به حال جشنواره فیلم «جکسون هول» است. این رویداد 5 ساله زمانی که بان کی‌مون دبیرکل سازمان ملل ماه ژوئن امسال برنامه Global Insight Summit جشنواره را ماه ژوئن امسال افتتاح کرد، به موفقیت بزرگی دست یافت. اما جاه‌طلبی جشنواره احتمالا بی‌موقع بوده است. جکسون هول بیش از اسپانسرهای ملی، به مشتریان و تماشاگران محلی وابسته است. هنگامی که بازار مالی سقوط کرد، کیف‌های پول هم بسته شد. هیات برگزاری برای جبران ضرر تصمیم گرفت جشنواره را تعطیل کند.
ملانی میلر، دبیر هنری جشنواره می‌گوید: من واقعا به جشنواره اعتقاد داشتم و باور این که کار تمام شده، خیلی سخت است.
جشنواره «سانتا باربارا» هم وقتی اسپانسر اصلی جشنواره خودش را به دلیل رکود اقتصادی کنار کشید، ضربه خورد. راجر دارلینگ، دبیر این جشنواره اکنون با یک حفره 75 هزار دلاری در بودجه 2 میلیونی جشنواره مواجه است.
برای جشنواره‌های دیگر، این شکاف بر هزینه‌های سفر مهمانان و مهمانی‌ها تاثیر می‌گذارد، هزینه‌هایی که برای فریفتن فیلمسازان، ستاره‌ها و کارگزاران صنعت سینما صرف می‌شود.
برای پخش کننده‌ها که کار جشنواره‌ها به آنها بستگی دارد، یک سفر جشنواره‌ای کمتر چندان مهم نیست.
یکی از فعالان پخش می‌گوید: تعدادشان (جشنواره‌ها) خیلی زیاد شده است. به جز کن، برلین، ساندنس و تورنتو ما هرگز حق پخش فیلمی را در جشنواره دیگری به دست نیاورده‌ایم. در رابطه با کشف استعدادهای جدید هم باید گفت هر چیزی که باعث هیجان شود، عاقبت به لس آنجلس می‌آید!
بدون فعالان سینمایی و ستاره‌ها در تصاویر مراسم جشنواره‌ها، آنها سال آینده برای جذب سرمایه با مشکلات احتمالی فراوان مواجه می‌شوند.
کریستین جینز مسئول بخش جشنواره‌ها در وب‌سایت Withoutabox می‌گوید: دست جشنواره‌ها به دهانشان نمی‌رسد. در حالی که مجبورید خود را خوش‌بین و امیدوار به آینده نشان دهید، فکر فراهم آوردن پول، شما را شب‌ها بیدار نگه می‌دارد. این کار پیش‌بینی ناپذیر است.
او هشدار می‌دهد که بحران اقتصادی می‌تواند جشنواره‌های کوچک را از تقویم جشنواره‌های بزرگ کاملا خارج کند. چیزی که سایر ناظران هم تکرار می‌کنند.
بریتا اریکسون، دبیر جشنواره فیلم «استارز دنور» می‌گوید: امسال سال خیلی سختی بود. مجبور شدیم کمربندهایمان را سفت کنیم. ما مهمانی‌های رسمی کمتری خواهیم داشت. این مراسم به حمایت اقتصادی شهر دنور بستگی داشت.
رز کوئو، دبیر هنری جشنواره AFI هم معتقد است مشکلات از زمان بالا رفتن قیمت سوخت آغاز شد. با این حال او و اریکسون خوش‌بین هستند که اسپانسرهای اصلی این دو جشنواره (استارز و آئودی) برای سال آینده هم باقی می‌مانند.
این در حالی است که پیش از این، جشنواره ساندنس حمایت کمپانی فولکس‌واگن را از دست داد. هرچند که برگزار کنندگان ساندنس می‌گویند تا چند هفته دیگر یک کمپانی بزرگ اتومبیل سازی اسپانسر جشنواره خواهد شد.
بسیاری از دبیران جشنواره‌های آمریکایی با ابراز نگرانی در محافل خصوصی، به این موضوع اشاره کرده‌اند که شرکت‌های تجاری با از دست دادن دلارهایشان، از نخستین چیزی که چشم‌پوشی می‌کنند، حمایت مالی جشنواره‌ها است.
این در حالی است که آن سوی آب‌ها دبیران جشنواره‌ها احتمالا در شگفت‌اند که همه این هیاهو برای چیست.
اسپانسرها همچنان در اروپای شرقی جشنواره‌های سینمایی را بسیار باارزش می‌دانند، بخصوص که در این منطقه علامت چندانی از بحران اقتصادی دیده نشده است. تعداد زیادی از جشنواره‌های اروپایی و خاورمیانه‌ای به خود می‌بالند که حتی بیش از گذشته در جلب حمایت تجاری موفق بوده‌اند.
جشنواره فیلم رم که روز 22 اکتبر افتتاح می‌شود بودجه 24 میلیون دلاری خود را حفظ کره است. رقیب بزرگ‌تر آن، جشنواره ونیز که ماه سپتامبر برگزار شد، 70 درصد بودجه خود را از دولت می‌گیرد و برای سال آینده بودجه معتدل 16 میلیون دلاری‌اش تضمین شده است.
از سوی دیگر هرچند شورای فیلم انگلستان، سازمان وابسته به دولت انگلستان از افزایش بودجه جشنواره فیلم لندن تا سال 2009 خودداری کرد، اما جشنواره توانست کسری بودجه 8 میلیون دلاری خود را با اسپانسرشیپ حل کند.
در سایر نقاط جهان نیز وضعیت روبه‌راه است.
جشنواره فیلم ورشو طی یک موافقتنامه چند ساله، بودجه خود را از شهرداری و کمپانی بزرگ نفتی RWE می‌گیرد. جشنواره سن سباستین امسال قراردادهای جدیدی را با کمپانی‌های لوریل، رنو و موئت و چندون امضا کرد.
برای برخی جشنواره‌های دیگر، مشکلات سیاسی بیش از بحران اقتصادی باعث نگرانی برگزار کنندگان است.
جشنواره بین‌المللی فیلم بیروت سال گذشته به دلیل وضعیت سیاسی لبنان لغو شد و دوره قبل از آن هم تنها چند هفته پس از جنگ 33 روزه برگزار شد، چندان موثر نبود.
امسال، کولن نافال، دبیر جشنواره بیروت از بانک فرانسوی سوسیت جنرال و سازمان‌های رسانه‌ای عربی کمک گرفت تا جشنواره‌اش را از 1 تا 8 اکتبر برگزار کند. او حتی یک حامی مخفی دور از ذهن هم پیدا کرد؛ یسلان بن‌لادن، تاجر عربستانی و برادر ناتنی اسامه بن‌لادن.
او می‌گوید: او یکی از پنجاه و خرده‌ای برادر بن‌لادن است. این خانواده آن‌قدر بزرگ است که همه آنها هم یکدیگر را نمی‌شناسند. یسلان کاملا از ارتباط با برادر ناتنی‌اش مبرا است.
گزارش از: نیک ویوارلی، علی جعفر، مایکل جونز
یک دیدگاه بگذارید