محسن نبوی

فهیمه شرفی در دومین فیلم کوتاه خود سراغ یک ماجرای مهجور برای به نمایش در آوردن رفته است. فیلم کوتاه داستانی «زنانه مردانه» تا کنون به چند جشنواره از جمله: تصویر سال، پروین اعتصامی، خورشید، فیلم کوتاه هیلاج، نسیم شرقی و... راه یافته است.
 

این ایده از کجا شروع شد تا به این شکل فیلمنامه رسیده؟
ایده فیلم را فرشید نجاریان مطرح کرد. می‌‌خواستیم با رعایت اصول فیلم کوتاه (زمان و مکان محدود، شخصیت معدود و ضربه نهایی)، فیلمنامه‌ای درباره دستشویی بنویسیم. حدود دو ماه طول کشید تا از ایده به اولین ورسیون فیلمنامه رسیدیم و دو ماه دیگر صرف بازنویسی آن شد.
نوشتن فیلمنامه به صورت گروهی چه‌‌گونه بود؟
فیلم‌نامه بسیاری از فیلم‌های بزرگ به صورت گروهی نوشته شده. وقتی فیلمنامه به صورت گروهی نوشته می‌شود، کار سریع‌تر و خلاقانه‌تر پیش می‌رود. اگر ایده خامی به ذهنتان رسید نفر دیگری هست که از بیرون به ماجرا نگاه کند و ایراد کار را بگیرد. البته میزان اشتراک ‌فکری و شکل مدیریت ایده‌ها در گروه بسیار مهم است.
فرم بصری فیلم چقدر به روایت آن کمک می‌کند؟
من فکر می‌کردم فضای این فیلم‌نامه سرد است و نباید ریتم تندی داشته باشد. بنابراین در دکوپاژ از قاب‌های ثابت استفاده کردم و در انتخاب رنگ‌ها و نوع بازی هم تلاش کردم این فضای سرد ایجاد شود.
فکر می کنید تا چه حدی فاکتور جسارت در فیلم کوتاه مهم است و اینکه خودتان در فیلمتان تا چه اندازه از آن استفاده کرده‌اید؟
برای خود من جذابیت یک فیلم ( کوتاه یا بلند) در این است که چیزی را نشان دهد که نو باشد. حتی اگر موضوعی تکراری داشته باشد از زاویه‌ای به آن نگاه کند که من تا به‌حال به آن فکر نکرده بودم. اما در فیلم کوتاه می‌توان جسورتر از فیلم بلند بود. چه در محتوا و موضوع، چه در فرم و تکنیک. چون فیلم کوتاه معمولا مستقل‌تر از فیلم بلند ساخته می‌شود و به آن شکل دغدغه تجاری ندارد. از طرف دیگر در بسیاری مواقع فیلم کوتاه را کسی می‌سازد که می‌خواهد سینما را یاد بگیرد و تجربه کند. نکته مهم درباره «زنانه مردانه» برای من این بود فضای نویی تجربه کنم؛ بخصوص برایم اهمیت داشت که از فضای آپارتمانی فاصله بگیرم. البته کار کردن در لوکیشنی که پیدا کردیم محدودیت‌ها و سختی‌های خودش را هم داشت.
اگر این امکان وجود داشته باشد که دوباره این فیلم را بسازید چه چیزهایی را عوض یا تکمیل خواهید کرد؟
به هر حال همه ما موقع نوشتن و ساخت هر فیلم از تمام آنچه در چنته داریم استفاده می‌کنیم و تلاش می‌کنیم بهترین باشیم. اما در طول ساخت تجربیاتمان کامل‌تر می‌شود و همین جذاب است. الان ترجیج می‌دهم به آینده فکر کنم و عملا از آنچه موقع ساخت این فیلم آموختم استفاده کنم.
فیلم در چند جشنواره داخلی و اخیرا در جشنواره نسیم شرقی تورنتو نمایش داده شده؛ بازخورد تماشاگران فیلم چه بوده؟
بازخوردها در جشنواره‌های داخلی نسبتا خوب بود. فکر می‌کنم پرونده یک فیلم زمانی برای سازنده آن بسته می‌شود که کنار دیگران بنشیند، از بیرون به نتیجه کارش نگاه کند و بازخورد بگیرد.
حرف آخر؟
از همه دوستان و استادانی که در ساخت این فیلم مرا همراهی کردند، تشکر می‌کنم.