یک اتفاق

فاطمه اکبری
هدیه‌ای به نام زندگی نخستین مستند شرمین مجتهدزاده است که با همکاری مجید سعیدی درباره اهدای عضو ساخته شده است.
شرمین مجتهدزاده یکی از کارگردان‌های این مستند می‌گوید تلاش کرده که یک مستند مشاهده محور بسازد و با به تصویر کشیدن دو طرف ماجرا بدون انجام گفت‌وگو صرفا اتفاق اهدای عضو را بررسی کند.

ایده‌ اولیه ساخت فیلم چطور شکل گرفت؟
یکی از دوستان نزدیک من در یک اتفاق ناگهانی دچار مرگ مغزی شد و در کمال ناباوری جانش را از دست داد و خانواده بزرگوارش اعضای بدنش را اهدا کردند. بعد از اینکه خودم هم برگه اهدای عضو را امضا کردم، این حرکت برایم مسئله‌ای شد تا دنبالش کنم و آدم‌ها را مشاهد کنم و ببینم خانواده‌هایی این چنینی در چه حالتی این اتفاق برایشان می‌افتد و بعد نتیجه این اهدا به کجا می‌رسد.
به همین دلیل رفتم به دنبال حس کسانی که منتظر عضوی هستند و در طرف مقابل هم دیدن عکس العمل آدم‌هایی که اعضای بدن عزیزانشان را اهدا می‌کنند. در مجموع کار در شرایطی که باورهای دینی اهدا کنندگان را درگیر می‌کند و اینکه اساسا این کار آیا درستی است یا خیر و فکر به اینکه اعضای بدن این افراد بعد از مرگ چه می‌شود برای من قابل تعمق بود.
ایده انگلیسی صحبت کردن از کجا آمد؟
پیشنهاد این کار از مجید سعیدی همکارم بود. ایشان نظرشان این بود که این فیلم باید جهان شمول شود و اگر امکان این باشد که به زبان انگلیسی باشد بهتر است.
برای وارد شدن به اتاق عمل و تصویربرداری از اهدای عضو چه مراحلی را پشت سر گذاشتید؟
ما برای صحنه‌های داخل اتاق عمل  مجوز روابط عمومی دانشگاه و حراست بیمارستان را داشتیم. من از ابتدای ساخت فیلم به رییس بخش اهدا که در بیمارستان مسیح دانشوری بودند گفتم که می‌خواهم یک کار مشاهده محور داشته باشم و نه مصاحبه، می‌خواستم دو طرف ماجرا را به تصویر بکشم و این اتفاق تلخ را در مردم بررسی کنم، به همین دلیل نمی‌خواستم دیالوگ‌هایی از این آدم‌ها انعکاس بدهم و آنها هم قبول کردند.
تجربه کارگردانی مشترک با مجید سعیدی که عکاس هستند چطور بود؟
به نظر من تجربه بسیار خوبی بود. مجید سعیدی بسیار دید جالبی دارند و مسلط به قاب بندی تصاویر هستند و به همین دلیل واقف بودند که چطور تصویرها را بگیریم.
فیلمنامه اولیه هم داشتید؟
نه کاملا، ولی در طول ساخت فیلم متن تغییر نکرد. من یک طرح اولیه داشتم و به همین سادگی رفتم با رییس بیمارستان و روابط عمومی دانشگاه شهید بهشتی در رابطه با این موضوع و مشاهده محور بودن کارم توضیحاتی دادم و ایشان هم قبول کردند و ما کار را آغاز کردیم.
با توجه به بحرانی بودن شرایط پیوند در جریان ساخت فیلم با مشکل خاصی مواجه نشدید؟
آنقدر تیم واحد فراهم آوری اعضا عزم جزمی داشتند و اعتقاد راسخی در انجام این کارکه با ما رفتار خوبی داشتند. هر کمکی که خواستیم از ما دریغ نکردند. این برداشت فقط در بیمارستان‌های دولتی و به صورت مجانی انجام می‌شود، ولی به دلیل تعدد افرادی که بر این موضوع کار می‌کردند از یک مقطعی به بعد دیگر رییس کل اتاق عمل اجازه ورود به اتاق عمل را به ما ندادند، اول به دلیل استریلیزه بودن اتاق و دوم به دلیل بی‌اعتمادی که کارکنان بیمارستان به رسانه‌ها و ترس از سیاه‌نمایی داشتند.
چه مدت مشغول تصویربرداری بودید؟
متاسفانه به دلیل ناگهانی این اتفاق تلخ ما باید منتظر می‌ماندیم به همین دلیل این کار پنج-شش ماه طول کشید.
میزان تاثیرگذاری فیلم‌تان را تا چه حد می‌بینید؟
بسیاری از مردم فیلم را پسندیدند ولی کامران شیردل که بهترین استاد من هستند تحت تاثیر قرار گرفتنند و گفتند این فیلم به شدت منزه و آبرومند است و باعث شده که من دوباره بخواهم این فیلم راببینیم و برای من بسیار جای خوشحالی داشت.