شهرام ابیانه فارغ‌التحصیل نمایش و پژوهش هنر است و سال‌هاست برای رادیو نمایشنامه‌نویسی می‌کند و عضو شوراهای مختلف فیلمنامه بنیاد سینمایی فارابی نیز هست.
او با مسافران بین دو دنیا تجربه‌ای در عرصه مستندسازی نیز داشته است؛ که در این گفت‌وگو در خصوص این تجربه صحبت می‌کند.

فیلم‌تان را چه جور مستندی ارزیابی کنیم؟ مستند پرتره؟مستند اتوبیوگرافی در مورد دنیای نقاشی؟ یا...
یک فیلم مقاله می‌بینمش. در مورد اشکال و پیکره‌هایی که دو دنیای ذهنی متفاوت از هم را سر و شکل داده‌اند. اشباحی سایه انداخته‌اند روی این دو دنیا. فیلم از ترسی می‌گوید که حضور این اشباح باعثش شده.
ترس، مسخ، کابوس‌هایی که عاشق‌شان می‌شوی... این ها عناوین بخش‌های مختلف فیلم‌اند. این ترس و وحشت سایه انداخته بر فیلم شما ،از کجا ریشه گرفته؟
از تابلوهای آرین نقاش فیلم امان، می‌آید. کارهای او از یک جور اکسپرسیونیست انتزاعی تابلوهای دوره کودکی شروع می‌شود و به آثار کوبیستی فعلی می‌رسد. ریشه همه اینها کابوس‌های زنده‌ای است که دنیای نقاش را تسخیر کرده. فیلم واکاوی این کابوس است. خود شما به عنوان یکی از شخصیت‌های فیلم قربانی این کابوس می‌شوید.
ایده جالبی بود که کلیت فیلم روی آن بنا شده. این که مستندسازی حین ساختن فیلمی در مورد آثار یک نقاش توسط آدم‌های تابلو محاکمه و به دار آویخته شود.نترسیدید کار شکل داستانی پیدا کند و از حال و هوای مستند گونه دور شود؟
نمی‌خواستم فیلمی خبری گزارشی بسازم در مورد هنرمندی نقاش و تابلوهایش. دوست داشتم نقاش راوی فیلم باشد.
حضور خودتان را به عنوان راوی دوم چطور توجیه می‌کنید؟
ابتدا فکر می‌کردم یک وسوسه است برای نمایش دنیای ذهنی خودم مقابل دوربین. بعد اما حس کردم تحت نظرم. چشم‌هایی می‌پاید مرا.
این جمله آخر دیالوگ فیلم‌تان بود انگار...
حسی بود آمده از دیدن تابلوهای آرین. نقطه شروع، تابلوهای او بود. این میان راوی سومی را فراموش کرده‌اید...
دخترک عکاس... همان زن جوان است که نگران شماست؟
او در فیلمنامه اولیه نقشی در فیلم نداشت؛ اما خیلی زود منبع الهامی شد برای فیلم. در زندگی واقعی عکاس خبره‌ای است و شخصیتی دارد دوست داشتنی. مدرس این رشته در دانشگاه است. اسمش در تیتراژ فیلم آمده؛ وفا حمزه پور.
عکاس این فیلم نیز بوده و مشاور هنری. فیلم مدیون نام دیگری نیز هست. بیتا سفیری، همسرم؛ سرمایه‌گذار و طراح قصه فیلم و البته آرین لواسانی که ما را به دنیای ذهنی‌اش راه داد.
همچنین محمود آل احمد که مرا به آرین معرفی کرد.افشین سلیمان‌پور دستیار کارگردانم، نازنین شهیدی محقق فیلم، محمدحسن نجم که پشتیبان خوبی بود در طول کار. وحید موسائیان و مشاوره‌های عالی‌ای که به من داد و نازنین مفخم با ایده‌های تدوینی عالی‌اش. بختم بلند بود این افراد را در کنارم داشتم.