مهمترین مشکل فیلم کوتاه جایگاهش است. اساسا باید دید فیلم کوتاه توانسته جایگاه مشخصی پیدا کند. برای رسیدن به پاسخ این پرسش باید ارتباطش را با مخاطب بررسی کرد.
به گزارش «پایگاه خبری فیلم کوتاه» به نقل از روابط عمومی جشنواره بین‌المللی فیلم کوتاه تهران، وی ضمن بیان مطلب فوق افزود: برای فیلم کوتاه باید مخاطب شناسی کرد و بیشتر باید این را در نسل جوان ایران جستجو کنید. در وهله اول باید معطوف به این واقعیت شویم، در جامعه به شدت سیاست زده فعلا تا چه حد نسل جوان این جامعه در (طبقه بندی مختلف اجتماعی) می تواند در مناسبات یومیه و زندگی روزمره خود جایگاه مشخصی را برای فیلم کوتاه و ارتباط مستمر با آن در نظر بگیرد.
وی افزود: باید دید آیا بعضی از طبقات اجتماعی به لحاظ مسائل دست و پا گیر اقتصادی و تلاششان برای گذران زندگی و دستیابی به حداقل امکانات معیشتی می توانند جایی در زندگی خود را به فرهنگ و هنر اختصاص دهند. تا یکی از مختصات این حوزه فیلم کوتاه و مخاطبشناسی منطقی آن باشد؟
این منتقد سینما در ادامه گفت: حال اگر بیاییم قائل به تفکیک شویم و بر اساس اولویت های مرتبط با جامعه معاصر  این فرض را قائل شویم که مخاطب متعارف فیلم کوتاه قشر دانشجو و افراد فرهیخته جامعه باشند، تا چه حد امکان نمایش مطلوب و ایده آل در طول سال برایشان فراهم است؟ چرا علی رغم برگزاری چند جشنواره در طول سال فیلم کوتاه هنوز در این دور تسلسل تاریخی نتوانسته نقشی جریانساز داشته باشد و در موقعیتی مستحکم و تثبیت شده قرار بگیرد؟ این منتقد با اشاره به رخدادهای فرهنگی که در کشور پیش می آید بیان داشت: آیا حضور هر از گاه رخدادهای فرهنگی هنری در قالب جشنواره و هفته فیلم و مواردی از این قبیل را می توان عاملی موثر برای رونق یافتن این نوع سینما و شیوه فیلمسازی قلمداد کرد؟ اگر پاسخ موارد اجمال گفته شده فوق، عمدتا منفی است، چرا در چرخه سیاست گذاری دولتی برای تسریع در گذر از این سیکل فرسایشی و آزمون و خطا تمهیدی در نظر گرفته نمی شود و در برگزاری سالانه این گونه جشنواره ها گویی کفایت مذاکرات است.
وی افزود: جدا از این واقعیات انکار ناپذیر، فیلمساز جوان و مستعد و خوشفکر فیلم کوتاه می باید در جغرافیای این سرزمین به درستی مورد شناسایی قرار گیرد و بودجه و امکانات دولتی صرفا شامل حال پایتخت و بعضی از مراکز استانی شاخص نشود.
جواد طوسی ضمن اشاره به اهمیت تمرکز زدایی امکانات فیلمسازی بیان داشت: آن جوان ساکن در منطقه ای پرت و دور افتاده از جنوب و یا سیستان و بلوچستان نیز اگر جدی گرفته شود و امکانات مناسب برای محک زدن خود و ارتقاء فرهنگی و شخصیتی اش فراهم شود، قدر مسلم می تواند جایی در این ماراتن نابرابر داشته باشد.  این منتقد در ادامه صحبت هایش به بیان راهکارهایی در این رابطه پرداخت و گفت: پس در یک نتیجه گیری نهایی، در وهله اول باید برای حجم تولیدات فیلم کوتاه مکان مناسب نمایشی در نظر بگیریم و در امتداد آن باید اعمال مدیریت صحیح و بازنگری در سیاست های به نتیجه مطلوب رسیده، بستر مناسبی در جهت جذب نیروهای مستعد و سرمایه گذاری در مورد آنها برای رسیدن به نقطه تکامل یافته در کوتاهترین زمان فراهم سازیم تا در مرحله اول بتوانیم به تعداد کافی فیلمسازان مسلط و آشنا به زبان این سینما و مخاطب شناسی خاص آن تربیت کنیم و سپس از همین فیلمسازان برای راهیابی منطقی و مرحله به مرحله شان در جهت ساخت و تولید آثار حرفه ای تر استفاده کنیم تا خلاء موجود در سینمای حرفه ای کنونی را از این طریق مرتفع سازیم.این منتقد سینمای ایران ضمن با اهمیت دانستن فیلم کوتاه در چرخه سینمای هر کشوری گفت: سینمای منفعل و خنثی و سترون ما نیاز مبرم به موج تازه و خونی گرم و نگاه متکثر دارد تا از این بحران عبور کند و به تنوع موضوعی و ساختاری برسد.  
وی افزود: البته این بدان معنا نیست که برنامه آینده هر فیلمساز تجربی لزوما باید فیلمسازی حرفه ای باشد. اگر فیلم کوتاه را به جایگاه واقعی اش برسانیم که در نقطه ای تشخص یافته و هویت مند قرار بگیرد و مخاطبین واقعی خود را به درستی پیدا کند، شماری از فیلمسازان مستعد و خوشفکر در این حیطه می توانند حضور ثابت و ماندگار و جریان ساز داشته باشند و الگوهای مناسب برای علاقه مندان تازه از گرد راه رسیده باشند.
این منتقد سینما در خصوص نقش تلویزیون در نمایش فیلم کوتاه در کشور گفت: در طول سال های بعد از انقلاب ما شاهد برخی برنامه بوده ایم که اختصاص داشته به نمایش فیلم کوتاه ولی این یک روند متعادل و ثابت نداشته است.
وی در خصوص دلایل این اتفاق گفت: شاید توجه اولیه تلویزیون به عامل جذابیت و جذب هر چه بیشتر مخاطب توجیهی برای جدی نگرفتن فیلم کوتاه و ارتقا آن از طریق این رسانه باشد. منتها در صورت رشد کمی و کیفی خودجوش فیلم کوتاه و رسیدن به همان تشخص و جایگاه آرمانی می توان این انتظار را از رسانه ای با برد وسیع ارتباطی تلویزیون داشت که جای مناسبی را برای انعکاس این نوع سینما در نظر بگیرد.
وی در ادامه بیان داشت: با توجه به تداوم بقای فیلم کوتاه از طریق حوزه های تصمیم گیرنده دولتی قاعدتا بهتر می توان در مذاکرات و رایزنی میان سیاستگذاران و برنامه ریزان مرتبط با فیلم کوتاه و مدیران تلویزیون به تفاهم و شرایط متقاعد کننده در این زمینه برای پوشش رسانه ای این نوع سینما و ارتقا و بالندگی آن رسید.
بیست و ششمین جشنواره بین المللی فیلم کوتاه تهران به همت انجمن سینمای جوانان ایران از 20 تا 25 آبان در تهران و همزمان در استانهای مختلف کشور برگزار می‌شود.