روز گذشته، نمایش فیلم‌های کوتاه و جلسه نقد و بررسی و گفت و گو با هومن سیدی بازیگر و فیلمساز جوان سینمای ایران، در سالن «سینماحقیقت» مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی برگزار شد.
 به گزارش «پایگاه خبری فیلم کوتاه» به نقل از روابط عمومی مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی، در این جلسه که اجرای آن بر عهده شهنام صفاجو بود، هومن سیدی در ابتدا به نگاه شخصی‌اش به مقوله‌ فیلمسازی اشاره کرد و گفت: این فیلم‌ها، کاملا دغدغه شخصی خودم و اصولا سینمای مورد علاقه‌ام است و همواره سعی می‌کنم که در این وادی، کسب تجربه کنم.
 وی با اشاره به روند تولید فیلم دندان آبی تصریح کرد: بُن‌مایه فیلمنامه بر این منطق استوار است که یک اتفاق کوچک، باعث تراژدی و فاجعه بزرگی می‌شود. البته این فیلم در چند جشنواره و بازار فیلم خارجی به‌نمایش درآمد، اما داستان فیلم برای آنها ملموس نبود و باعث شد تا اتفاقی برای این فیلم نیافتد. ضمن اینکه باید بگویم دندان آبی سینمایی است که آنرا دوست دارم. سینمایی که به سمت آن رفته تا بازیهایی نزدیک به واقعیت داشته باشد و احساس شود که این، سینماست، نه واقعیت محض.
 سیدی افزود: من در عرصه فیلمسازی همواره سعی کرده‌ام تا طرح اصلی یا فیلمنامه، از آن خودم باشد یا نهایت آنرا بازنویسی کنم تا با ذهنیت شخصی‌ام، به سوژه‌‌ها بپردازم و آنها را به تصویر بکشم. چرا که اگر نتوانم چیزی را درک کنم، طبیعتا نمی‌توانم آنرا به‌ تماشاگر انتقال دهم.
بازیگر جوان سینمای ایران در ادامه، به حضور عوامل حرفه‌ای سینما در فیلم‌های کوتاهش اشاره کرد و گفت: بازیگری، تصویربرداری، صدابرداری و صداگذاری، تدوین، موسیقی و همه‌ اینهاست که یک فیلم را می‌سازد و این نگاه غلطی است که من به‌عنوان کارگردان یک فیلم کوتاه، از عوامل حرفه‌ای استفاده نکنم. چرا که اگر قرار باشد بازیگرها و سایر عوامل حرفه‌ای نباشند، پس تماشاگر باید چه چیزی را نگاه کند؟ از سوی دیگر، اگر صدا و تصویر بصورت غیر حرفه‌ای ضبط شده و مخاطب فیلم را اذیت کند، من چه‌کاری می‌توانم انجام دهم؟ برای همین و تا جایی که امکان داشته باشد، سعی می‌کنم تا این اتفاق، یعنی حضــــور عــوامل حرفه‌ای در فیلم‌هایم پُررنگ‌تر هم بشود. البته لازم است ذکر کنم که هیچکدام از بازیگران حرفه‌ای که لطف می‌کنند و سرِ کار‌های من می‌آیند، کوچکترین دستمزدی نمی‌گیرند و تمامی دوستان، با نگاه دلی و تجربی، قدم به وادی فیلم کوتاه می‌‌گذارند.
 وی در ادامه تصریح کرد: من در آثارم، تلاش کردم تا یک مرزی بین عنصر واقعی و مجازی بوجود بیاورم. یعنی همواره بر بازی‌ای که نزدیک واقعیت است، تاکید کردم، نه بر مستند محض و برای همین است که از بازیگر حرفه‌ای استفاده می‌کنم و دنبال آدم‌های واقعی نمی‌روم.
در پایان، مجری نشست به ویژگی مهم هر چهار فیلم کوتاه هومن سیدی یعنی باز بودن پایان فیلم‌های او و عدم نتیجه‌گیری و قضاوت فیلمساز اشاره کرد و وی گفت: واقعیت همین است که شما گفتید. یعنی من همواره از بحث قضاوت کردن، مخصوصا بر روی مسائلی که در جامعه مهم هستند، پرهیز می‌کنم. چون کار فیلمساز و هنرمند این نیست که بخواهد چیزی را حل بکند. بحث من، مطرح کردن یکسری معضلات و مشکلات از یک نگاه دیگر، با هدف تاثیر گذاشتن روی انسانهاست تا بنشینند و فکر بکنند. لذا این اتفاق، از روی قصد و آگاهی در پایان فیلم‌های من رخ می‌دهد تا تماشاگر، خود به پایان داستان فیلم که می‌تواند آغازی بر واقعیت مهم دیگری باشد، بیندیشد.