مازیار میری کارگردان پاداش سکوت طی نامه‌ای به اهالی سینما پیشنهاد کرد؛ رخت چرک خود را در خانه همسایه پهن نکنیم و راه‌حل‌هایمان را بیرون از خانواده سینما جستجو نکنیم.
در این نامه آمده است:
دوستان معترض و همکاران دلگیر
من نیز دلگیرم، دلگیر از خستگی جانکاهی که پس از اعلام نتایج داوری جشنواره فجر امسال بر تنم و روانم ماند. من نیز معترض‌ام، معترض به شیوه‌های ناثوابی که داوری‌های امسال جشنواره فجر را زخمی کرد و پیامد آن، نارضایتی من و شما بود نسبت به آن چه نامش را نادیده گرفتن و بی‌انصافی می‌گذاریم.
اما دوستان معترض و همکاران دلگیر
به جد معتقدم آن چه پیش آمده است، به رغم فراگیر بودن تبعات آن، به درون خانواده سینما مربوط است. سینمای ایران و خانواده سینمای ایران که مظهر آن خانه‌سینماست، اکنون دیگر به آن درجه از بالندگی و توانمندی رسیده است که بتواند با هرگونه مشکلی به شکل منطقی، تفاهم آمیز و با نظر داشت ارزش‌های هنری و فرهنگی و منافع عمومی برخورد کند. بعید می‌دانم از این خانواده، کسی باشد که منکر اشکالات و کاستی‌ها در بخش انتخاب و داوری شود با این وصف، معتقدم به جای آن که این اعتراض و دلگیری راه‌حل‌هایش را از بیرون خانواده سینما جستجو کند، منش حرفه‌ای و مسئولیت تک‌تک‌مان به عنوان اعضای این خانواده حکم می‌کند که پس از فروکش کردن تب خشم، و رنج به جان ماندن خستگی، کنار هم بایستیم و کنار هم بنشینیم، و از واشکافی و ترمیم زخمی که در جشنواره اخیر بر پیکر سینما وارد شد، به بالندگی روز افزون سینمای ایران یاری رسانیم.
اکنون که جلوه‌های ناموزونی از به هم خوردن مرزهای اهل سینما با اهل سیاست در حال رخ نمودن است، و نتیجه‌اش حتا می‌تواند به زیر سوال رفتن موجودیت سینمای بالنده کنونی باشد، درست آن است که همه اعضای خانواده سینما در خلوت خانوادگی خویش، بر وسعت نظر خود بی‌افزایند و با ایجاد امکان سنجش منصفانه رفتارها، و ارزیابی و نقد شیوه‌ها و داوری‌های جشنواره بیست و پنجم فیلم فجر، مسیر هموارتری را فراروی سینمای نوین ایران قرار دهند. اکنون مهم دو چیز است: گفت‌وگو و تعالم منصفانه میان اعضای خانواده سینما برای رسیدن به تفاهم، و دیگری بر گرفتن شیوه‌ای که برآیندش، پهن کردن رخت‌های چرکمان بر در خانه همسایه نباشد.
مازیار میری 27 بهمن ماه 138۵
یک دیدگاه بگذارید