مرضیه ریاحی
«پشت سر من» تصورات یک زن نابینا از اتفاقات روزمره‌‌ است. کیارش اسدی‌زاده در این فیلم تصورات نابینایان را از دنیای واقعی، از زاویه دید آنان با تکنیکی بدیع تصویر کرده است. این فیلم امسال در بخش فیلم‌های کوتاه بیست‌وپنجمین جشنواه بین‌المللی فیلم فجر حضور دارد.

ایده اولیه فیلم چگونه شکل گرفت؟
یک مدتی بابت کاری با یکسری آدم نابینا رفت و آمد داشتم. تو حرف‌هایی که زده می‌شد، فهمیدم که آنها درکی از حجم و رنگ ندارند و فقط باید به یک جسم دست بکشند تا آن را درک کنند.
روایت فیلم یک اتفاق روزمره است که در واقع قصه نیست و برای همه‌مان تو خیابان بارها و بارها اتفاق می‌افتد، ما می‌بینیم و از کنارش رد می‌شویم. آن شناخت باعث شد خودم را به جای آنها بگذارم. و هنجارهای اجتماعی را از زاویه دید آنها تجسم کنم که البته حتما علمی نیست و در واقع یک جور فرم سینمایی است.
برای رسیدن به این تجسم از نابینایان هم کمک گرفتید؟
بله. نابینایان عملا این طوری تصور نمی‌کنند. تصاویر فیلم فیکس است. اما آنها حرکت را تشخیص می‌دهند. ولی در واقع به دلیل همان فرم سینمایی ترجیح دادم سوژه‌ها فیکس باشند و دوربین به صورت مجازی حرکت کند. و یک دکوپاژ مجازی با دوربین مجازی‌ام کردم.
صداگذاری و افکت نقش مهمی در فیلم شما داشت. چطور به این ترکیب صدا رسیدید؟
ما اول صداها را ساختیم و بعد روی صداها تصویرسازی کردیم. به دلیل اینکه در ذهن یک نابینا صدا نقش مهمی دارد؛ عملا در فیلم صدا روتر و قوی‌تر و جلوتر از تصویر است. حتی بعضی جاها از افکت‌های اغراق‌شده استفاده کردم تا روی نقش صدا تاکید کنم.
شما در فیلم از یک گروه گرافیکی استفاده کرده بودید. ایده‌های گرافیکی مال آن گروه بود یا صرفا مجری بودند؟
ایده‌ها کاملا مال من بود. شغل من تیزر سازی است. مدتی بود که داشتم با همین فرم‌ها ساخت یک تیزر را تجربه می‌کردم. آن گروه گرافیکی صرفا ایده‌های من را اجرا کردند. آدم‌هایی که در فیلم می‌بینید کاملا واقعی هستند. من از آنها می‌خواستم که مثلا فیگور دعوا را بگیرند و با یک دوربین دیجیتالی معمولی از آنها عکس می‌گرفتم. بعد با کمک گرافیست‌ها آن عکس‌ها را سیاه کردیم و روی یک زمینه سفید گذاشتیم و بعد با استفاده از یک نرم‌افزار در کامپیوتر فضاها را ساختم و فیلم را دکوپاژ کردم.
فیلم‌های کوتاه تا چه حد در جشنواره فجر دیده می‌‌شوند؟
تحقیقا مخاطبان فیلم‌های کوتاه جشنواره فجر، همان مخاطبان جشنواره‌های فیلم کوتاه هستند. معمولا حجم عظیم تماشاگرانی که برای دیدن فیلم به جشنواره فجر می‌روند؛ به تماشای آثار کوتاه نمی‌نشینند. و مخاطبان این بخش همان سینماگران و عوامل تولید فیلم کوتاه هستند.
همان طور که می‌دانید امسال در بخش فیلم کوتاه «جشنواره فیلم فجر» تنها فیلم‌هایی می‌توانند حضور داشته باشند که قبلا در جشنواره فیلم کوتاه تهران پذیرفته شده بودند. نظر شما در این رابطه چیست؟
خیلی اصولی نیست. برخی از فیلم‌ها که در شرایط عادی به جشنواره فیلم کوتاه تهران نمی‌رسند، نمی‌توانند در جشنواره فجر حضور داشته باشند. و باید یک سال صبر کنند تا در جشنواره فیلم کوتاه تهران شرکت کنند و بعد به جشنواره فجر بروند.
هر جشنواره‌ای برای خودش مستقل است. با هیات انتخاب و داوران مستقل. این اتفاق باعث می‌شود چند آدم معدود در جشنواره‌ها بچرخند و حق خیلی‌ها ضایع شود.