مرضیه ریاحی
اگر در تمام طول زندگی فرهاد مهراد خواننده فقید ایرانی فرصت حضور در کنسرت هایش را پیدا نکرده اید، نگران نباشید! چون در مستند 61 دقیقه ای برف (مهران زینت بخش) می توانید خلاصه ای از اکثر این کنسرت ها را ببینید.
ابتدا دوربین خانه نسبتا تاریکی را که دیوارهایش با عکس ها و پوسترهای مختلف فرهاد تزئین شده است، دور می زند تا به راوی فیلم(همایون ارشادی) برسیم.
راوی درصدد است فیلمی از فرهاد مهراد بسازد.از همان ابتدا با توجه به مونولوگ های راوی و زمزمه کردن قطعاتی از شعرهای فرهاد ،شیفتگی راوی به وی کاملا پیداست. فیلم با پیوست هایی طولانی از کنسرت ها و اجراهای مختلف فرهاد مهراد ادامه می یابد.
در دقایق آغازین فیلم بیننده نسبت به نوستالوژی که به ترانه های فرهاد دارد، با این پیوست ها همراه می شود.اما مشکل از آنجا شروع می شود که این پیوست ها آن قدر طولانی و بی ارتباط با روایت پیش می رود که کم کم حضور راوی به موتیف کمرنگی تبدیل می شود، در حالی که قاعدتا باید برعکس باشد. این بی توجهی به راوی چنان است که در اواسط فیلم با توجه به تکرار پی در پی ترانه های مختلف فرهاد، حضور راوی کاملا بی تاثیر می شود.
این وضعیت تا آن جا ادامه می یابد که فیلمساز حتی برای مدتی راوی را فراموش کرده و خود به صورت مستقل با کارشناسان، دوستان و نزدیکان فرهاد به گفت و گو می نشیند و احتمالا فراموش می کند که قرار بود راوی این کار را انجام دهد.
نام فیلم برف - که نام ترانه ای از فرهاد نیز هست - این توقع را در بیننده ایجاد می کند که ظاهرا قرار است فیلمی درباره فرهاد مهراد ببیند. اما این توقع تا آخرین دقایق فیلم برآورده نمی شود.فیلم هیچ چیز بیشتر از آن چه بیننده درباره فرهاد می داند، نمی گوید.
حتی صحبت های طولانی کارشناسان درباره فرهاد،حضور و جایگاهش در موسیقی ایران ،سینما و... نه تنها تاثیر چندانی در روند فیلم ندارد، بلکه خود به یک نقطه ضعف تبدیل شده است.
فیلمساز بعد از تهیه گزارش هایی طولانی درباره فرهاد، دوباره به سراغ راوی می رود تا اصل ماجرا (ساختن فیلمی درباره فرهاد) را پی بگیرد.
تلاش های راوی برای ساخت فیلم به تلفن زدن در فضای نیمه تاریک خانه، سر زدن به بیمارستان، وب سایت فرهاد مهراد و جستجوی خانه به خانه محدود است و نهایتا بی نتیجه می ماند. تا این که صدای زنانه ای از پشت تلفن به راوی خبر می دهد فرهاد مهراد که برای درمان بیماری اش به پاریس سفر کرده بوده، درگذشته است.راوی آهی می کشد،دست در مو فرو می برد و فیلم ادامه ترانه های فرهاد را تا پایان تیتراژ پی می گیرد.