مرسی آقا پیاده می شم بعد از حضور در جشنواره فیلم کوتاه تهران در بخش مسابقه فیلم های کوتاه جشنواره بین المللی فیلم فجر پذیرفته شده است، جشنواره ای که خیلی از فیلمسازان فیلم کوتاه به خاطر نداشتن پشتوانه مالی برای تبدیل آثارشان به نگاتیو از شرکت در آن صرف نظر می کنند. شهرام میراب اقدم از فیلمسازان فعال عرصه فیلم کوتاه در انجمن سینمای جوان است و در آخرین اثرش دست به تجربیات جدیدی زده است.
در مرسی آقا پیاده می شم برای نشان دادن واقعیت زندگی شخصیت ها از نشان دادن عکس های مختلف و پخش افکت «کلیک» دوربین عکاسی استفاده شده است: «بعد از نوشتن فیلمنامه و بازنویسی چندباره آن احساس کردم زمان فیلم طولانی می شود به همین دلیل دنبال یک راه حل بودم. خیلی گشتم وبالاخره خیلی اتفاقی در یک فیلم آلمانی دیدم که برای روایت داستان از نشان دادن عکس استفاده شده است. از این ایده خوشم آمد، چون احساس می کنم تمام لحظات زندگی گذشته آدم ها مثل عکس می ماند که هر کس در تنهایی اش آنها را مرور می کند.»
یکی از اتفاقات جالب فیلم حضور دو بازیگر است که دانش آموخته دوره کارگردانی از انجمن سینمای جوانان ایران بودند و کار کردن با بازیگرانی که خودشان با نحوه کارگردانی آشنا هستند ممکن است همانطور که موجب تسریع در روند فیلمبرداری شود عواقبی نیز در پی داشته باشد. خوشبختانه بازیگران خوب می دانستند که دخالت در کارگردانی چه درست و چه غلط حتماً باعث می شود که مسیر حرکت کارگردان عوض شود، اینکه هر کس بداند سر صحنه چه وظیفه ای دارد و نباید در کار دیگری دخالت کند، از خصوصیات کار حرفه ای است. البته من با تک تک بازیگران از قبل تمرین داشتم و وقتی تمرین گروهی را شروع کردیم، هر کس در مورد بازی خود نظر یا پیشنهادی را که داشت مطرح کرد و اگر آن پیشنهاد به نظرم خوب می آمد در زمان تصویربرداری از آن استفاده می کردیم.
یکی از قسمت های جالب توجه فیلم سکانس رویای جاهل است که بازی روان و باورپذیر محسن انصاری و دکوپاژ کارگردان که قاب نمای شبیه به فیلم های فارسی دهه ۴۰ بسته است، نظر مخاطب را به خود جلب می کند: «وقتی ما برای مسافر وسطی قصه دنبال سوژه رویا می گشتیم، به پیشنهاد آقای عباسپور برایش تیپ جاهلی را انتخاب کردیم، بعد شروع کردم به دکوپاژ این قسمت، برای این کار شاید بیش از ۱۰ تا ۲۰ فیلم فارسی دیدم تا به نقش جاهل نزدیک شدم. بعد ملاقاتی با آقای انصاری داشتم. به او گفتم یکی را می خواهم که نقش جاهلی که در دهه ۴۰ زندگی می کند را بازی کند و باید طوری بازی کند که وقتی به خاطر دختر مورد علاقه اش دعوا می کند، باورپذیر باشد. آقای انصاری گفت که فکر می کنم از عهده اش بر می آیم و من حالا می بینم که واقعاً این اتفاق افتاده است. از نظر دکوپاژ هم با کمک آقای اشکانی یکسری «استوری بورد» طراحی کردیم تا زاویه های درست را پیدا کنیم و البته علاقه شخصی خود من هم در این سکانس دخیل بود، چرا که دوست داشتم فضای فیلم فارسی را تجربه کنم و فکر می کنم حتی امروزه هم جایی برای یک جاهل دهه ۴۰ وجود دارد.»
یکی از معضلات فیلم سازان فیلم کوتاه برای شرکت در جشنواره فجر هزینه های هنگفت تبدیل فیلم های دیجیتال به نگاتیو است: « فقط امیدوارم دید جشنواره ها بیشتر به سوی محتوا و ساختار فیلم ها برگردد تا قطع آن، چون از جشنواره ای مثل فجر انتظار می رود که قطع ۳۵ م. م برایش مهم نباشد، چرا که حداقل در بخش فیلم کوتاه با جیب خالی فیلمسازان جوان وخزانه تهی از پول مراکز و ارگان ها امکان تبدیل خیلی سخت است. »