سوپرانو درباره دختری تبریزی است که می خواهد خواننده شود.او دانشجوی رشته نقاشی است و همان طور که می گوید به اکثر هنرها،خصوصا «خوانندگی» علاقه زیادی دارد و می خواهد برای رسیدن به هدفش تمام تلاشش را بکند.

خودتان را معرفی کنید و بگویید تا به حال چند فیلم کوتاه و مستند ساخته اید.
من علی خیرخواه مثل اکثر بچه های سینمای کوتاه از انجمن سینمای جوان شروع کردم.بعد از طی دوره، فیلم کوتاه ساختم.برنامه امتحان، پل ،بوی زن، آکواریوم، اینجا جای دیگریست، او برای یک ماهی و یک شب شبنم فیلم های کوتاهی هستند که تا به حال مدیریت تولید، تهیه کنندگی، تدارکات، نویسنده گی و کارگردانی شان را بر عهده داشته ام و فیلم های فریاد زیر خاک و سوپرانو فیلم های مستند من هستند.
چگونه جذب موضوع فیلم سوپرانو شدید؟
قضیه از دیدن یک گزارش از یک کانال خارجی آغاز شد. گزارشی از دختری بنام رعنا که صدایی فوق العاده داشت، به یک کشور خارجی پناهنده شده بود و با فعالیت هایی که در آنجا می کرد  توانسته بود تا حدودی در این رشته موفق شود. دیدن این گزارش یک پیش زمینه ذهنی در من ایجاد کرد و  بعد تحقیقاتی را به کمک یک دوست انجام دادیم و در نهایت رسیدیم به شخصی بنام خانم پاسبان دانشجوی رشته نقاشی دانشگاه آزاد تبریز. آن خانم صدای خوبی داشت و به درخواست دوستان و همکلاسی هایش در کلاس و دانشگاه می خواند و این مسئله مشکلاتی برای او به وجود آورده بود. من طی چند جلسه سوژه ذهنی ام را برای ایشان توضیح دادم و ایشان شخص دیگری (مینا) را که دغدغه های مشابهی داشتند معرفی کردند.

زبان فیلم به جز زمانی که شخصیت اصلی نریشن می گوید، ترکی است. فکر نمی کنید استفاده اینچنینی از زبان بین فیلم و تماشاگر غیر آذری گسست ایجاد کند؟
مسئله زبان در تبریز مسئله عجیب و حادی شده است. اینجا عده ای چنان به فرهنگ فولکلور و بومی خصوصا بحث زبان حساسیت نشان می دهند که صدای مطلق گرایی از این مسئله به گوش می رسد و عده ای نیز کاملا برعکس عمل می کنند. اما آنچه از فرهنگ ناب و اصیل این منطقه می شود نام برد در دل اکثر تبریزی ها همیشه نو و با طراوت جا داشته است.می شود گفت من قصدم ساخت یک فیلم مستند بود و نمی توانستم در جایی که یک طلبه یا یک مدیر آموزشگاه موسیقی یا یک زن موزیسین ترکی صحبت می کند دخالتی داشته باشم. همچنان که دوستان کُرد ما هم در این مسئله اهمیت را به تاکید بر زبان بومی می دهند و بزرگان سینمای ایران هم در هر منطقه از کشورمان که فیلمی ساخته اند تاکید بر ویژگی ها و مولفه های قوم نگارانه آن منطقه داشته اند.در نریشن فیلم یک مسئله حائز اهمیت بود و آن اینست که ما با اینکه ترکی می اندیشیم و ترکی صحبت می کنیم اما فارسی می نویسیم و این همیشه خلا هایی به وجود آورده است.در فیلم مینا در حال روایت یادداشت هایی است که هر شب فارسی می نویسد.
در سکانس پایانی فیلم، مینا از بچه های مهد کودک می خواهد که شعر بخوانند ضمن اینکه در نریشن تاکید می کند بچه ها (خصوصا دختر بچه ها) بهتر است تا می توانند بخوانند چون اگر بدانند وقتی بزرگ شوند دیگر نمی توانند بخوانند پژمرده می شوند.از نظر شما این نوعی نتیجه گیری است؟
همان خانم پاسبان که گفتم این مسئله در زندگی خصوصی اش به یک عقده تبدیل شده بود که اذیتش می کرد.این خانم با آواز یاد دادن به بچه ها در مهد کودک به یک آرامش می رسید. البته به هیچ عنوان این مساله نتیجه گیری نیست، بلکه شروع مجدد این اپیدمی فرهنگی است که به نوعی در چارچوب برخی محدودیت های عرفی و شرعی گرفتار آمده و سخت می توان جوابی به آن داد.
فیلمسازان تبریزی برای ساخت فیلم کوتاه با چه مشکلاتی مواجه هستند؟آیا به جز انجمن سینمای جوانان تبریز تهیه کننده دیگری وجود دارد؟
در اینجا یک تشکیلات موازی نیز در کنار انجمن سینمای جوان بنام«انجمن فیلم استان»در حال فعالیت در عرصه فیلم کوتاه و برگزاری جلسات مختلف پخش فیلم و دعوت از فیلمسازان معتبر سینما است.که با جذب 700 نفر عضو وابسته در رشته های مختلف اعم از فیلمنامه نویسی،بازیگری،گریم،نقد و... فعال بوده که اخیرا یک ماهی است به دلیل مسائل حقوقی دچار مشکلاتی است که همه ما امیدواریم هر چه زود تر این مسائل حل شود .اما حوزه هنری استان آذربایجان شرقی با ریاست آقای حسن نجفی جنب و جوشی در میان فیلمسازان جوان ایجاد کرده. ایشان از آنجایی که در سینمای ایران نیز با تخصص برنامه ریزی سینمایی آشنایی کاملی دارند تقریبا می توان گفت با یک برنامه مدون فعالیت های فرهنگی هنری خصوصا فیلمسازی را وارد مرحله جدیدی در این شهر کردند. بازسازی مجتمع سینمایی قدس تبریز،ایجاد اتاق های فکر،تصویب فیلمنامه هایی که با سیاست های حوزه هم سویی داشته باشند از فعالیتهای اخیر این سازمان فرهنگی بوده و امید در تداوم این فعالیتها آرزوی قلبی تک تک فیلمسازان و هنرمندان این شهر است.

اشاره
 در پی فراخوان «پایگاه خبری فیلم کوتاه»برای معرفی فیلم ،همانطور که پیش از این اعلام شده بود، در نخستین مرحله تعدادی از فیلم های ارسال شده توسط  تحریریه این پایگاه خبری برای معرفی هفتگی انتخاب شدند.
فیلمسازانی که تمایل دارند از این فرصت بهره مند شوند، می توانند یک نسخه از فیلم خود رابه همراه چند قطعه عکس از پلان های فیلم،آدرس ایمیل و شماره تلفن به  آدرس تهران، صندوق پستی 157/17185 ارسال کنندتا آثارشان در قالب نقد ،مقاله، یادداشت و گفت و گو معرفی شود.