تنها معیار داوری احساس شخصی بود
مرضیه ریاحی
اوبرتو پازولینی تهیه‌کننده و کارگردان ایتالیایی برگزیده جایزه بفتا و جایزه بهترین کارگردانی از جشنواره فیلم ونیز، ماه گذشته به عنوان داور بخش مسابقه بین‌الملل جشنواره جهانی فجر به ایران سفر کرده بود.
او به همراه همکارانش در گروه داوری پانزده فیلم کوتاه را داوری کردند. در زمان برگزاری جشنواره جهانی فجر به دلیل مسئولیتش فرصت گفت‌وگو فراهم نشد. به همین دلیل از طریق ایمیل نظرات پازولینی را درباره سینمای کوتاه ایران جویا شدم.
شما به عنوان یکی از هفت عضو هیات داوران، پانزده فیلم کوتاه در بخش بین‌الملل جشنواره جهانی فیلم فجر را داوری کردید. کیفیت فیلم‌های بخش مسابقه را چطور ارزیابی می‌کنید؟
به نظرم به طور کلی کیفیت بالا بود و مجموعه فیلم‌ها بسیار متنوع.
در میان پانزده فیلم این بخش، سه فیلم تولید ایران بود. آثار ایرانی به نظرتان در چه سطحی بودند؟
مجموعه فیلم‌های ایرانی از نظر سبک و گرامر و موضوع و نوع روایت با هم متفاوت بودند و نمی‌شود به عنوان یک گروه یکدست آنها را با فیلم‌های دیگر مقایسه کرد.
جایزه بهترین فیلم کوتاه را به «آگهی فروش» ساخته قصیده گلمکانی از ایران اهدا کردید. این فیلم را چطور ارزیابی می‌کنید؟ با بقیه داورها برای اهدای جایزه به این فیلم چقدر توافق داشتید و چه‌قدر بر سر آن بحث کردید؟
بحث‌های مفصل و طولانی داشتیم، چون می‌بایست بین تعدادی فیلم بسیار متفاوت یکی را انتخاب می‌کردیم. ولی به هر حال یک لیست کوتاه از فیلم‌های داستانی و انیمیشن موردعلاقه همه مشخص شد.
جز برگزیده سیمرغ آیا فیلم کوتاه دیگری هم در میان پانزده فیلم منتخب این بخش توجه داوران را جلب کرد؟
بله ولی نه برای من. در هر صورت بحث‌های هنگام رای‌گیری داوران نباید برای عموم مطرح شود. از ما خواسته بودند یک فیلم انتخاب کنیم و ما هم این کار را کردیم.
الویت‌های داوران برای اهدای جایزه چه چیزهایی بود؟ چه عناصری مدنظرتان بود؟
تنها معیار ما احساس شخصی نسبت به فیلم بود؛ این که کدام فیلم را بیشتر دوست داشتیم و با کدام بیشتر ارتباط برقرار کردیم.
آیا مدیران جشنواره فجر به گروه داوری توصیه‌هایی در مورد انتخاب برگزیدگان کردند؟
انتخاب‌ها کاملا مستقل بود و هیچ شخصی از جشنواره فجر دخالتی در انتخاب‌ها نکرد.
نظر خود شما درباره فیلم برگزیده آگهی فروش چیست؟
من بسیار تحت تاثیر روراستی در نمایش موقعیت قرار گرفتم؛ بازی بازیگرها، فضای عجیب و استرس‌آمیز ایجاد شده در زمان به‌اصطلاح «ریل تایم». تمام اینها خیلی خوب و قاطعانه کارگردانی و کنترل شده بود و در عین حال همه چیز خیلی طبیعی نمایش داده می‌شد. نوع نگاه خاص و ریزبینانه و قابل لمس بود، با این که فیلمساز و بیننده ملیت‌ها و پیشینه کاملا متفاوتی داشتند.
با توجه به حضور کوتاهی که در ایران و جشنواره فجر داشتید، سینمای ایران و جشنواره را چطور ارزیابی می‌کنید؟ و حضور سینمای ایران در این جشنواره؟
بسیار از جشنواره لذت بردم. خوب برگزار شد و بسیار مهمان‌نوازانه بود. اما نمی‌توانم درباره جایگاه سینمای ایران در جشنواره صحبت کنم چون فقط فیلم‌های ایرانی بخش مسابقه بین‌الملل را دیدم.
یک دیدگاه بگذارید